HENRI MANGUIN (1)

Henri Charles Manguin (Parijs, 23 maart 1874 – Saint Tropez, 25 September 1949) was een Franse schilder die bij de kunststroming Fauvisme, die haar hoogtepunt kende tussen 1898 en 1908. De beweging, die zich kenmerkt door het gebruik van felle en nauwelijks gemengde kleuren, staat aan het begin van de moderne kunst en vond haar voortzetting in de schilderkunst van de 20e eeuw.
Als Manguin zes jaar oud is overlijdt zijn vader, waarna zijn moeder er alleen voor staat in het opvoeden van Henri en zijn zus. Ze accepteert het dat Henri op vijftienjarige leeftijd beslist te stoppen met de schoolopleiding die hij op dat moment volgt en besluit zich alleen aan een opleiding tot schilder te wijden. In 1893 verlaat hij het ouderlijk huis en vestigt zich in Montmartre. Zoals bijna alle schilders van zijn generatie werd Manguin in zijn jonge jaren sterk beïnvloed door het impressionisme. Manguin studeerde aan de École des Beaux-Arts onder Gustave Moreau, tegelijkertijd met Henri Matisse en Charles Camoin. Hij zou dan ook met beide schilders nauw bevriend worden. Andere collega-vrienden waren Albert Marquet, Jean Puy, Georges Rouault en Louis Valtat.
In 1899 trouwde Manguin met Jeanne, het echtpaar zal drie kinderen krijgen. Meer dan dertig jaar lang is Jeanne een belangrijke inspiratiebron voor de schilder. Hij maakt in die periode talrijke portretten van zijn vrouw Jeanne. In hun huis in Batignolles, een wijk die vlak bij Montmartre ligt, bouwt Manguin in de tuin een atelier, dat tevens dienst doet als trefpunt om met zijn kunstvrienden over kunst te discussiëren.