DE DRIE GRATIËN – 013

.
Charles André van Loo (Nice, 15 februari 1705 – Parijs, 15 juli 1765) was, wat de naam in eerste instantie niet doet vermoeden, een Franse schilder en de jongere broer van Jean-Baptiste van Loo. Hij was de beroemdste schilder uit een succesvolle schildersfamilie van Nederlandse origine. Karel André schilderde allerlei dingen: religie, geschiedenis, mythologie, portretten, allegorische taferelen en genrestukken. Van Loo volgde het spoor van zijn oudere broer Jean-Baptiste naar Turijn en daarna naar Rome in 1712, hij werd ook door Benedetto Luti onderwezen en door de beeldhouwer Pierre Legros. Hij verliet Italië in 1723 en ging werken in Parijs, en kreeg de eerste prijs voor historische schilderkunst in 1727 – net zoals zijn toekomstige rivaal François Boucher. Na een bezoek aan Turijn in 1727 werd hij gecontracteerd door koning Victor Amadeus II van Sardinië, voor wie hij verschillende schilderijen maakte van series uit het leven van Torquato Tasso. In 1734 verhuisde hij weer na Parijs en in 1735 werd hij lid van de Koninklijke Academie voor Schilder- en Beeldhouwwerk, waar hij snel steeg in de hiërarchie van de academie. Hij werd onderscheiden met de Orde van de Heilige Michaël, en werd benoemd tot eerste schilder van Koning Lodewijk XV van Frankrijk in 1762. Hij stierf uiteindelijk in Parijs op 15 juli 1765. Door zijn eenvoud van stijl en correctheid van ontwerp, voortkomend uit zijn studie van de grote Italiaanse schilders, deed hij veel om de moderne Franse school te zuiveren. En uiteraard maakte ook hij een mooie versie van De Drie Gratiën, ze stamt uit 1763 en is te bewonderen in het LA County Museum of Art.