MAURICE WAGEMANS

Maurice Wagemans (Brussel, 18 mei 1877 – Bredene, 31 juli 1927) was een Belgisch kunstschilder. Hij was leerling van de Academie van Brussel van 1890 tot 1895, met Jan Portaels en Joseph Stallaert as professoren. Hij vervolmaakte zijn opleiding in Parijs, tegelijkertijd met Alfred Bastien en Frans Smeers. Zijn repertoire bestaat uit historische onderwerpen, huiselijke scènes, portretten, naakten, strandscènes, landschappen, marines en stillevens. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij oorlogsvrijwilliger en werd lid van de Section Artistique aan het front.
Zijn stijl evolueerde van realisme naar impressionisme en luminisme. Het luminisme legt, door een optische mengeling van de kleuren, de nadruk op sterke lichteffecten en heeft veel overeenkomsten met het pointillisme. De werken vertoonden door hun nauwkeurige tekeningen en de opbouw van de composities de academische vorming van de kunstenaars. De kunst benadert hier de wetenschap door de bijna mathematische benadering van de picturale techniek. Er was een voorkeur voor Vlaamse landschappen (met of zonder figuren), in het bijzonder de Leiestreek (tussen Deinze en Gent), waar Emile Claus woonde. Zijn villa “Zonneschijn” werd een aantrekkingspunt voor andere schilders, ook uit Frankrijk, de Verenigde Staten en zelfs Japan. Toen hun werken in latere jaren bestempeld werden als “academisch impressionisme”, begonnen een aantal onder deze kunstenaars een nieuwe richting te beoefenen dat zou bekend worden als het Vlaams expressionisme.
Wagemans was lid van diverse kunstenaarsverenigingen: Artists Association, Cercle Artistique et Littéraire (Brussel), Pour l’Art, Le Sillon en Kunst van Heden. Wagemans ligt begraven op de Begraafplaats Paster Pype aan de Nieuwpoortsesteenweg in Oostende.