HY ZARET

Hy Zaret, werd als Hyman Harry Zaritsky geboren in New York City op 27 augustus 1907 en overleed nijna honderd jaar later in Westport (2 juli 2007). Hij was een Amerikaans tekstschrijver en componist. Zaret was een zoon van een Russische immigrant. Hij zat op de West Virginia universiteit en op de Brooklyn Law school. Met die studies zou hij echter weinig doen omdat hij zich al jong ging toeleggen op het schrijven van songteksten. Vanwege het genre waarin hij furore maakte noemen de Amerikanen hem een Tin Pan Alley lyricist. Zijn eerste succes behaalde hij in 1935 toen hij samen met Saul Chaplin en Sammy Cahn het nummer ‘Dedicated to You’ schreef.Begin jaren veertig werkte hij onder meer samen met Alex C. Kramer en Joan Whitney, waarmee hij onder meer ‘It All Comes Back To Me Now’ and ‘My Sister and I’ schreef, nummers die grote successen waren in die jaren. Hij schreef ook de Engelse vertaling van ‘La Complainte du Partisan’ (‘The Song of the French Partisan)’, het lied van het Franse verzet. Het lied zou later in een aangepaste versie en onder de titel ‘The Partisan’ door Leonard Cohen wereldberoemd worden gemaakt.

Zarets grootste succes was Unchained Melody, dat hij met Alex North schreef voor de film Unchained (1955). De bariton Todd Duncan, die optrad in de originele uitvoering van Porgy and Bess, zong de vocals in voor de soundtrack. Dit nummer werd genomineerd voor een Academy voor het beste originele nummer. In dat jaar kwamen niet minder dan drie versies van het lied in de Amerikaanse hitparades terecht: van Les Baxter, Al Hibbler en Roy Hamilton. In de loop der jaren werd het nummer door een scala van artiesten gecoverd (de huidige stand is meer dan vijfhonderd versies, waarmee het een van de meest opgenomen nummers van de twintigste eeuw is), maar de vertolking van Hibbler zou jarenlang als de beste gelden. Hieronder die versie van Hibbler.
.
In 1965 werd het nummer opgenomen door The Righteous Brothers, een uitermate romantische versie van producer Phil Spector. Het nummer is overigens alleen gezongen door Bobby Hatfield, de andere helft ban het duo (Bill Medley) kwam er in 1965 niet aan te pas. In latere jaren zette echter ook hij prima vertolkingen van het nummer weer. Deze uitvoering uit 1965 zou ondanks de vele honderden covers (om er enkele te noemen: Elvis Presley, Sam Cooke, Cliff Richard, Gene Vincent, Harry Belafonte, Roy Orbison, Donny Osmond, Liberace, Jimmy Young, Gareth Gates en warempel ook U2) altijd de standaard voor ‘Unchained Melody’ blijven.

Alex C. Kramer, Hy Zaret en Joan Whitney

Eind vijftiger jaren ging Zaret zich toeleggen op onderwijskundige muziek voor kinderen, waarbij thema’s als de ruimte, energie, beweging, weer en natuur de revue passeerden. Men zou het zo snel niet verwachten maar ook van deze nummers werden soms verrassende covers opgenomen. Zo werden ‘Why Does the Sun Shine’ en ‘A Shooting Star Is Not a Star’ in respectievelijk 1994 en 20011op de plaat gezet door de alternatieve rockband They Might Be Giants.