FELIX GOGO

Félix Gogo (Antwerpen, 12 november 1872 – aldaar, 30 november 1953) was een Belgisch kunstschilder. Gogo (wat een fantastische naam trouwens, benieuwd wat daarvan de historische achtergrond is) was vanaf 1887 leerling aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen (oa. bij Eugène Joors) en vanaf 1891 aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (oa. bij Piet Van der Ouderaa). Hij nam deel aan de wedstrijden voor de Prijs van Rome in 1892, 1895, 1898 (3de Prijs) en 1901 (2de Prijs; met ‘De bedrukten troosten’). Gogo reisde naar Spanje, Tunesië en Italië. In 1904 werd hij leraar aan de Academie van Dendermonde en in 1910 aan die te Antwerpen. Van 1934 tot 1939 was Gogo directeur van de Academie voor Schone Kunsten in Dendermonde.

Gogo schilderde figuren, landschappen (de Kempen, de Noordzeekusten), stadsgezichten, interieurs (vaak van kerken) en stillevens. Zijn thematiek verwerkte hij ook in litho’s. Gogo realiseerde een aantal muurschilderingen in de Opera in Antwerpen (1912). Deze werden later overschilderd. Hij was lid van de kunstenaarsverenigingen “De Scalden”, “Als ik Kan” (waarvan hij later voorzitter werd) en “Nationaal Verbond van Kunstschilders en Beeldhouwers van België”. Gogo werd begraven op de begraafplaats Schoonselhof. Verder dan deze gegevens blijft Gogo een totaal onbekende. Er is zelfs geen fotootje van hem te vinden. De foto hiernaast is dan ook geen (zelf-)portret van Gogo, maar een portret dat hij in 1894 van zijn vriend Louis Albert Roessingh maakte.

Er is meer te vinden over de woning die Felix Gogo in 1912 in Antwerpen liet bouwen (Haantjeslei 170). Een kunstenaarswoning in neotraditionele stijl, opgetrokken naar een ontwerp door de architect John Van Beurden uit 1912 en gebouwd door aannemer Karel Vermuyten uit Berchem. De kunstenaarswoning Gogo behoort tot het vroege oeuvre van John Van Beurden, die als architect actief was van 1904 tot eind jaren 1950. Vóór de Eerste Wereldoorlog paste hij voor burgerhuizen in de stad vooral een art-nouveau- en een beaux-arts-idioom toe, en voor woningen in landelijke verkavelingen de cottagestijl. Zijn belangrijkste realisatie uit deze periode in Antwerpen is de Beurs voor Diamanthandel in de Pelikaanstraat, die hij in 1912 samen met de architect Jan Vanhoenacker ontwierp. Van 1920 tot omstreeks 1930 was Van Beurden geassocieerd met Vanhoenacker en de architect Jos Smolderen. Meer over de woning is te vinden op de website Inventaris Onroerend Erfgoed.