GIGLIOLA CINQUETTI

Gigliola Cinquetti (Verona, 20 december 1947) is een Italiaanse zangeres. Nadat ze in het najaar van 1963 al het Festival di Castrocaro had gewonnen met het liedje Le strade di notte, won ze op 16-jarige leeftijd samen met Patricia Carli het San Remo-Festival 1964 met Non ho l’età. In die tijd plaatste de winnaar zich daarmee voor het Eurovisiesongfestival, waar ze twee maanden later in Kopenhagen namens Italië aantrad, als tot dan toe jongste deelnemer ooit. Ze haalde de eerste overwinning voor Italië binnen, in het Verenigd Koninkrijk kwam ze in de top 20 van de hitparade. Aan de zijde van Domenico Modugno won ze twee jaar later opnieuw het San Remo-Festival. Het gebeurde vaker dat een duo won en slechts een van hen naar het songfestival ging. Hiermee bespaarde Gigliola Cinquetti zich een blamage, want het lied eindigde als laatste. Toch werd het in 1974 een grote hit. Datzelfde jaar nam ze ook opnieuw deel aan het songfestival met het liedje Sì. Het was echter het jaar van ABBA en hierdoor moest ze genoegen nemen met de tweede plaats. Haar Engelse vertaling Go haalde in het Verenigd Koninkrijk een plaats in de top 10. na meer dan vijftig jaar is Non ho l’età nog steeds een wondermooi nummer. Wat vooral opvalt is de enorme sereniteit van zowel het nummer maar nog meer van de uitzending van het Eurovisie Songfestival. Vergelijk dat eens met de hedendaagse bombast waarmee de uitzendingen gepaard gaan. Ik kwam eigenlijk weer bij de zangeres uit omdat ik een nummer van Cat Stevens zocht en toen stuitte op de versie van Cinquetti. Mijn eerste reactie was dat het ongetwijfeld een vreselijke versie zou zijn. Het tegendeel bleek waar, het doet niets onder voor het origineel: My Lady d’Arbanville.