CILLA BLACK

Cilla Black (Liverpool, 27 mei 1943 – Estepona, 2 augustus 2015 was een Brits zangeres en televisiepresentatrice. Ze was de enige vrouwelijke vertegenwoordiger van de Merseybeat die internationale bekendheid verwierf. Ze was vooral bekend van haar hits Anyone Who Had a Heart, You’re my world en You’ve Lost That Lovin’ Feelin’. In de jaren 80 en 90 presenteerde ze de televisieprogramma’s Blind Date en Surprise, Surprise voor het Britse ITV.

Cilla Black werd als Priscilla Maria Veronica White geboren uit een protestantse vader en een Rooms-katholieke moeder in Liverpool. In de vroege jaren 60 had ze een parttime baan als bewaker van de garderobe in The Cavern Club, waar The Beatles regelmatig optraden. Zelf klom ze tussen de optredens ook ooit het podium op om te zingen. Zo mocht ze in die jaren met sommige bandjes meezingen. Ook The Beatles waren van haar kwaliteiten onder de indruk en stelden haar voor aan hun manager Brian Epstein. De auditie die ze mocht doen, mislukte. Ze zong het nummer Summertime, maar The Beatles, die haar begeleidden, speelden het nummer te laag voor haar stem. Daarnaast was ze erg nerveus. Op 6 september 1963 nam Epstein haar alsnog onder zijn hoede, nadat hij haar ergens had zien optreden. Priscilla White nam haar artiestennaam aan, nadat ze foutief Cilla Black werd genoemd in het tijdschrift Mersey Beat. Epstein vond die naam goed klinken en ze besloten die naam aan te nemen. Ze kreeg een platencontract bij Parlophone en George Martin produceerde haar debuutsingle Love of the Loved, geschreven door Paul McCartney. Het nummer haalde de 35e plaats in de UK Singles Chart.

In vergelijking met de resultaten van de andere bands onder Epstein viel het debuut van Black tegen. Voor de opvolger had Epstein uit de Verenigde Staten het nummer Anyone Who Had a Heart van Burt Bacharach gezongen door Dionne Warwick meegebracht. George Martin wilde het aanvankelijk door Shirley Bassey laten zingen, maar Epstein overtuigde hem het aan Black te geven. De single werd een groot succes en bereikte in februari 1964 de eerste plaats in de Britse hitparade. Warwick, wier versie slechts de 42e plaats haalde, was niet te spreken over de cover van Black. Ze vond het een exacte kopie van haar versie en klaagde: “Als ik op de opname had gehoest, had ze het precies nagedaan”. Haar derde single You’re my world evenaarde het succes van Anyone Who Had a Heart en kwam eind mei op de eerste plaats. Het nummer was een vertaling van Il Mio Mondo van de Italiaanse singer-songwriter Umberto Bindi. Warwick nam als reactie op Black’s succes met haar nummer een cover van You’re my world op, maar dat werd in de Verenigde Staten niet op single uitgebracht, zodat Black’s versie daar de 26e plaats kon halen. Black zou later meer hits scoren met vertalingen van Italiaanse liedjes. Don’t answer me, A fool am I en I only live to love you waren allemaal van Italiaanse origine. Ze sloot het jaar af met de nummer 7-hit It’s for you, die net als haar debuutsingle geschreven was door Paul McCartney. Hij begeleidt haar ook op piano in dit nummer in een walsritme.

In 1965 herhaalde Black het trucje van Anyone Who Had a Heart door een grote hit te scoren met een nummer dat zich in de Verenigde Staten al bewezen had. Deze keer deed ze het met You’ve Lost That Lovin’ Feelin’ van The Righteous Brothers. Nu moest ze echter het origineel voor laten gaan, want de versie van The Righteous Brothers haalde in februari de eerste plaats. Blacks versie kwam tot plaats 2, waardoor zich de unieke situatie voordeed dat hetzelfde nummer in verschillende versies op plaats 1 en 2 stond in de Britse hitlijst; iets wat later nooit meer is voorgekomen. In 1966 volgden de top 10-hits Love’s just a broken heart, Alfie en Don’t answer me. Alfie was geschreven door Burt Bacharach en Hal David, nadat Bacharach de Britse film Alfie had gezien. In het Verenigd Koninkrijk werd het lied niet in de film gebruikt, maar in de Amerikaanse uitgave werd het nummer tijdens de aftiteling gezongen door Cher, die er een Amerikaanse hit mee had. Ook Blacks versie haalde de Amerikaanse Billboard Hot 100, maar kwam niet hoger dan de 95e plaats. Deze keer was het Dionne Warwick die de succesvolste versie had, want haar cover kwam tot plaats 15. In de daarop volgende jaren bleef Cilla de ene na de andere hit scoren in Groot-Brittanië. Haar laatste grote hit stamt uit 1971 (Something tells me something’s gonna happen tonight) haalde de 3e plaats. Daarna volgde nog wat bescheiden hitjes en richtte Black zich helemaal op haar tv-carrière.
Cilla Black overleed in 2015 in haar vakantiehuis in de Spaanse provincie Málaga op 72-jarige leeftijd. Een van de weinige hits die ze in Nederland, met een mooie bijrol voor Paul McCartney en John Lennon: Its for you.
.

.