VOOR CLAUDI
Aan het begin van dit jaar plaatste ik een blog vanwege de verjaardag van mijn lief. Dat leverde aardig wat reacties op, waaronder uit de grond van haar hart ‘Zooooooooo mooi!’ van Claudi, die voor ons vooral bekend is vanwege haar eeuwige optimisme, haar humor en volle lach, haar bereidheid altijd voor een ander klaar te staan en de onmetelijke liefde voor haar paarden. We verdenken haar ervan dat ze stiekem het liefst zelf een paard zou zijn geweest. Vandaar dit gedicht, dat hieronder vanwege de betere leesbaarheid nog eens is opgenomen. Prettige verjaardag, Claudi!
Als ik een paard was
Ik wil geen paard zijn,
een paard moet werken en sporen doen pijn.
Een paard moet een bit in zijn mond,
en staat daarna weer in zijn stal tot de ochtendstond.
Een paard poetst nooit zijn tanden,
en aan de teugels hangen soms harde handen.
Een paard moet passen zijwaarts achteruit en vooruit,
en kan de wei of stal soms niet meer uit.
Ik wil een paard zijn,
een paard helpt mensen en dat is fijn.
Een paard doet diensten zonder vragen,
zou zich zelfs een ravijn in wagen.
Een paard mag op wedstrijd met rozetten aan,
en naar het bos met groene bomen gaan.
Ja, ik wil een paard zijn.
MUIZENEST 
Och, wat ontroert me dit nu….
Als ik een paard mocht zijn, dan koos ik voor het sobere, dienstbare ras: de IJslander.
Zij mogen dag en nacht buiten toeven en spelen met (vaak) eenzelfde rasachtige-ander.
Als ik zo’n paard mocht zijn, dan wist ik: de wedstrijden worden gereden met veel vertier!
Na een drukke dag zie ik mijn baasje dan ‘dansen’, hoor haar zingen met vrienden en maakt plezier.
De rozetten mogen haar gestolen worden want ik weet: het gaat haar er vooral om het samen bezig zijn.
Ook al eindigen we onderaan de lijst, ik maak haar trots. We zijn een duo, een combi, een eenheid…. zo fijn!
Als ik dan écht een paard mocht zijn dan wil ik een paard van mezelf zijn.
Dit beseffende maakt mij toch wel emotioneel, want ik zie idd soms anders…. dat doet pijn!
Laat mij maar mezelf zijn, ik leef mijn leven intens met mijn gezin, vrienden, familie….. en ja, de paarden.
Dan kan ik zorgen voor ieder die mij lief is. Een ieder die ik toelaat, draag, liefheb… da’s van onschatbare waarde.
Lieve Frans (en Dien),
dank je wel voor je gedicht…… ❤
LikeGeliked door 1 persoon