MUIZENEST

Klaus Schulze (Berlijn, 4 augustus 1947) is een Duitse componist en uitvoerder van elektronische muziek. Hij wordt beschouwd als een van de grondleggers van de Berlijnse School, een genrebenaming voor een ontwikkeling van de elektronische muziek. Schulze leerde klassieke gitaar spelen, was daarna basgitarist in een skifflegroep en gitarist in een rockgroep. Hij studeerde Filologie en Compositie aan de Humboldt Universiteit. In 1967 werd hij drummer bij het trio Psy Free. Vanaf 1969 was hij drummer in Tangerine Dream en hij werkt mee aan het debuutalbum Electronic meditation, dat in 1970 verscheen. Toen hij die groep verliet, richtte hij samen met Manuel Göttsching een nieuwe groep op, de elektronische rockband Ash Ra Tempel. Schulze heeft ook onder de schuilnaam Richard Wahnfried gewerkt. In 1971 verliet Schulze ook deze band al na het maken van het eerste album. Dit keer ging hij als soloartiest verder. In 1972 kwam zijn eerste soloalbum uit onder de titel Irrlicht. Als soloartiest heeft Klaus een zeer succesvolle en productieve carrière; in de ruim 35 jaar die sindsdien zijn verstreken werden meer dan 40 albums (in totaal meer dan 110 cd’s) afgeleverd en het eind is nog niet in zicht. Na de debuutplaat Irrlicht zijn de populaire werken Moondawn (1976), Dune (1979), Dreams (1986), Miditerranean Pads (1990) en het dubbelalbum In Blue (1995). Deze laatste bevat een lange opname met een elektrische gitaar, bespeeld door zijn Ash Ra Tempel-vriend Manuel Göttsching. Een schrikbarend lange discografie is te vinden op Schulze’s website. Mijn favoriete nummer van Schulze (van het beperkte deel dat ik ken van zijn omvangrijke oeuvre) betreft een lange track (wat heet: één uur en vijftien minuten!) van de 8e disc Ballett 3 uit de Box Comtemporary works uit 2000: My Ty She.
.

.