MUIZENEST

Charles Juseret (Parijs, 28 april 1892 – Parijs, 4 september 1973) was een beroepsrenner van 1916 tot 1928, met een bescheiden erelijst. In 1917 won hij Parijs-Bourges en derde in Tours-Parijs en in 1923 won hij Bordeaux-Marseille. Juseret had officieel de Belgische nationaliteit, maar zal zich ongetwijfeld altijd volbloed Fransman hebben gevoeld. Zijn hele, lange leven heeft hij in de Franse hoofdstad gewoond. Pas in 1948 verwierf hij de Franse nationaliteit. Hij deed ook mee aan de drie eerste Tour de Frances die na de Eerste Wereldoorlog werden verreden, maar steeds moest hij vroegtijdig de strijd staken. In 1919 stonden 69 renners aan de start, maar slechts 10 renners zouden de finish in Parijs halen. De Eerste Wereldoorlog was nog maar nauwelijks afgelopen en veel vooroorlogse favorieten hadden op het slagveld het leven gelaten. Degenen die wel aan de start verschenen hadden in de oorlog weinig mogelijkheid gehad om te trainen of te koersen en waren daardoor in slechte conditie. Oorspronkelijk haalden elf renners de eindfinish, maar in Parijs werd de Fransman Paul Duboc, een renner met een opmerkelijk verhaal, alsnog uit de uitslag verwijderd omdat hij een auto had gebruikt om een reparatie van zijn trapas uit te voeren. In deze Tour werd de gele trui geïntroduceerd nadat journalisten herhaaldelijk bij de tourdirecteur Henri Desgrange hadden geklaagd dat de klassementsleider nauwelijks herkenbaar was. Bij de start van de elfde etappe in Grenoble werd de gele leiderstrui uitgereikt. Deze was geel omdat de organiserende krant (L’Auto) op geel papier werd gedrukt. Op 19 juli 1919 was Eugène Christophe de drager van de eerste gele trui ooit. Juseret was in de vierde etappe afgestapt, nadat hij in de vorige etappes respectievelijk 17e (op 1.30.50), 21e (op 3.00.30) en 11e (op 3.19) was geworden. Grote verschillen waren niet ongebruikelijk in die tijd. Na afloop van de derde etappe waren nog slechts 25 renners in koers. bij de vierde etappe stappen weer vier renners af, waaronder dus Juseret.

De Ronde van Frankrijk kenden weer meer deelnemers, maar het aantal uitvallers bleef hoog: maar 42 van de 113 starters finishten in Parijs. Juseret kwam in de vijfde etappe, 482 moordende kilometers onder de brandende zon van Les Sables d’Olonne naar Bayonne als negentiende over de finish. Op een respectabele achterstand van 2.25.44 van de uiteindelijke winnaar Firmin Lambot, maar de laatste die over de streep kwam (Henri Ory) had een achterstand van maar liefst 9.59.30, dus dat van Juseret viel reuze mee. Blijkbaar was het toch een te grote inspanning voor hem geweest en zag hij huizenhoog op tegen de nieuwe bergetappe (Bayonne-Luchon over 326 kilometer) dat hij besloot niet meer aan de start te verschijnen. Elf renners zouden Luchon niet op de fiets bereiken, zodat nog slechts 31 renners resteerden. Ook in 1921 besloot Juseret na de derde etappe de volgende dag niet weer op de fiets te stappen, hoewel gezien de daguitslagen zijn positie in het algemeen klassement er niet slecht moet hebben uitgezien. Maar hij had wel het vooruitziicht dat de zware bergetappes eraan zaten te komen. Dat soort ritten was blijkbaar voor Juseret net iets teveel van het goede.

Hij leek vooral geschikt te zijn voor de eendagswedstrijden. In 1917 won Juseret in een tijd van 8 uur en 11 minuten de wedstrijd Parijs-Bourges door in de sprint medevluchter André Noël te verslaan. De Belg Eugene Platteau werd op ruim 22 minuten derde. Het was pas de tweede editie van deze wedstrijd, die eerste werd verreden in 1913 en Juseret was toen derde geworden. De koers werd overigens in de jaren 1918-1921 en 1926-1946 niet verreden. Vanaf 1947 staat de koers wel jaarlijks op het programma, met een halvering van de afstand door de startplaats te verplaatsen naar Gien. Er was van de koers ooit één Nederlandse winnaar: Tristan Hoffman won in 1996. Juseret on in 1917 ook ereplaatsen in Parijs-Tours (3e plaats) en Mont Saint Michel – Paris (2e plaats). In zijn carrière fietste Juseret slechts twee jaar voor fabrieksploegen. In 1923 voor Peugeot-Wolber en in 1924 voor JB Louvet-Wolber. Vooral dat eerste jaar mag een succes worden genoemd: 2e plaats in Paris – Bourges, winnaar in Antwerpen van de eerste etappe van de Ronde van België, winnaar in Carcassonne van de eerste etappe in de rittenkoers Bordeaux – Marseille, derde in de tweede etappe in deze rittenkoers en bovendien winnaar van het eindklassement Bordeaux – Marseille. Daarna werd het stil, slechts een vermelding dat hij in 1928, zijn laatste jaar als prof, in een zesdaagsewedstrijd een bescheiden succesje haalde. Waarschijnlijk heeft hij zich de laatste jaren van zijn wielerleven op de zesdaagsen gericht. Beter dan die afgrijselijke bergen, af en toe wat oesters en witte wijn.