MUIZENEST

Miles Davis (Alton, Illinois, 26 mei 1926 – Santa Monica, Californië, 28 september 1991) was een Amerikaans jazzcomponist, trompettist en multi-instrumentalist. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste en invloedrijkste jazzmuzikanten van de twintigste eeuw. Hij speelde naast onder anderen Louis Armstrong, Duke Ellington en John Coltrane een grote rol in de geschiedenis van de jazz. Hij speelde verschillende stijlen, waaronder bop, cooljazz, modale jazz en jazzrockfusion. Davis was een spil in de ontwikkeling van de laatstgenoemde drie stijlen. Met recht kreeg hij de titel The Picasso of Jazz. Zijn stijl is herkenbaar en origineel en oefent tot op decennia na zijn overlijden invloed uit op jazzmusici. Op een deel van zijn opnamen gebruikte Davis een harmon mute, een type demper waarmee hij het typische timbre creëerde dat tijdens de rest van zijn carrière direct met hem geassocieerd bleef worden. Ook zijn klank en speelstijl zonder de mute zijn herkenbaar, onder meer door de typische afbuigingen aan het begin of eind van de tonen en de ingehouden lyrische speelstijl met lange stiltes tussen de melodische frasen. In zijn trompetstijl gebruikte hij als eerste uitsluitend de karakteristieke intonatie van de ‘cool’. Hij heeft aan het vibraat een andere betekenis gegeven, door zijn tonen een nieuwe ritmische structuur te geven, die een bijzonder intensieve swing doet ontstaan.

In 1927 verhuisde het gezin naar St. Louis. Op zijn dertiende verjaardag kreeg hij van zijn vader, een goed verdienende tandarts, een trompet en ging in de schoolband spelen. Van 1941-43 werkte hij met Eddie Randall. Clark Terry was de eerste die hem beïnvloedde. Toen de band van Bily Eckstine naar St. Louis kwam ontmoette Davis Charlie Parker en Dizzy Gillespie. In 1944 begon Miles Davis met een klassieke opleiding aan de New Yorker Julliard School of Music, maar hij hield zich ook intensief bezig met de jazzmuziek. Hij speelde in diverse bands, o.a van Benny Carter en in clubs met Charlie Parker en Coleman Hawkins. In 1946/47 ging Davis met Billy Eckstine op tournee. In 1948, teruggekomen naar New York ging hij twee bands leiden in de ‘Royal Roost’, een bekend cabaret: één met Charlie Parker, Kai Winding en Allen Eager en de Capitol-band bestaande uit negen man o.a. Al Haig, John Lewis, Jay Jay Johnson, Gerry Mulligan, Lee Konitz, Max Roach en Kenny Clarke. Deze band had een unieke bezetting: Franse hoorn, trompet, trombone, tuba, alt- en bariton saxofoons, piano, bas en drums. Zijn band baande de weg van de bebop naar de cool-jazz. In 1949 deed hij mee aan het Paris Jazz Festival. Ongeveer in 1950 werd Miles Davis verslaafd aan heroïne. In de jaren 1950-51 had hij veel engagementen en opnamen in New York, die hem de naam van de Prince of Darkness opleverde. In 1952 ging hij touren met een jazzgroep waarvan o.a. Zoot Sims en Milt Jackson deel uit maakten. Hij ging samen werken met Gil Evans wat hem nog bekender maakte. Daarna ging hij met John Coltrane op tournee door Europa. Aan het eind van de jaren zestig ging Miles Davis elektrisch, met elektrische piano, elektrische bas en elektrische gitaar. In 2002 werd het Electric Miles kwintet opgericht met de bedoeling om als gelegenheidsbezetting slechts enkele concerten te spelen. Het Repertoire omvat de muziek die Miles Davis, samen met Marcus Miller, tijdens zijn comeback in de jaren tachtig heeft opgenomen. Nadat hij zijn verslaving na vijf jaar had overwonnen, begon in 1976 opnieuw een fase die bepaald werd door drugs- en alcoholmisbruik, die weer vijf jaar duurde en tot gevolg had dat hij zich volledig uit de openbaarheid terugtrok. Pas in 1981 lukte in het kader van het New Yorker Jazz-Festival zijn grote comeback. In vogelvlucht een rijke carrière waarvoor boeken nodig zijn om die volledig weer te geven in alle essenties. En voor mij blijft hij ook degene waarvan een paar onovertroffen foto’s zijn gemaakt.