MUIZENEST

Vroeger werd toch wel behoorlijk anders gedacht over het opvoeden van kinderen. Zo is tegenwoordig iedereen zich er wel van bewust dat fysiek contact met baby’s zorgt voor verbondenheid en vertrouwen; daarnaast is dit een voorwaarde voor een veilige hechting tussen ouder en kind. Zo rond 1900 was echter de algemene opvatting dat je een baby zo min mogelijk moest aanraken omdat men dacht dat je het kind verwend zou maken. In dezelfde tijd werden luiers gezien als iets voor watjes. Tijd voor een zindelijkheidstraining voor baby’s en ze de kans te geven zelf de tolilet te ontdekken, zat er niet in. De overheid adviseerde om je baby net zo lang boven het toilet te hangen totdat hij zindelijk zou worden. Huilende baby’s? Nog in de jaren vijftig meende men dat huilen een goede oefening was voor baby’s. Ouders moesten vooral niet proberen uit te zoeken wat er mis zou kunnen zijn. Gewoon weglopen en zelf uit laten zoeken. Het huilen zou vanzelf wel weer overgaan. Nog niet eens zo lang geleden werden kinderen op school gedwongen om rechtshandig te schrijven. Linkshandig zijn werd ronduit verboden. Het was zelfs zo bizar dat leraren speciale beugels gebruikten om kinderen zo te trainen dat ze vanzelf rechtshandig zouden worden. De meeste gebruiksvoorwerpen waren trouwens ook zo ontworpen dat alleen rechtshandigen ze goed konden gebruiken. Pas de laatste jaren is er pas écht aandacht voor linkshandigen. Tegenwoordig is het de norm dat ouders hun baby geen seconde uit het zicht verliezen. Maar net voor de Tweede Wereldoorlog waren in de Verenigde Staten opvoedkundigen zo geobsedeerd door de aanname dat baby’s frisse lucht nodig hadden, dat ze de babykooi ontwierpen. Mensen begonnen namelijk steeds meer in flatgebouwen te wonen en hadden minder ruimte tot hun beschikking. Op deze manier had je kind frisse lucht en het gezin had wat meer ruimte in de krappe woning. Zo’n kooi kon aan de buitenkant van een gebouw uit het raam worden gehangen, zodat de kleine van de frisse buitenlicht kon genieten. Terwijl moeder bezig was met haar belangrijke huishoudelijke taken, kon de baby genieten van de frisse buitenlucht. Dat deze meeste appartementen in de steden langs drukke wegen stonden en de lucht aanzienlijk minder fris was dan verondersteld, was een gedachte die pas vele jaren later opgang deed.