MUIZENEST

Chris Farlowe werd op 13 oktober 1940 in Islington, Noord-Londen geboren onder de naam John Henry Deighton. Morgen viert hij dus zijn 79ste verjaardag. Hij geldt als een van de vele one-hit-wonders, maar daarmee wordt de man toch wel behoorlijk onrecht gedaan. Vooral in het Verenigd Koninkrijk had hij een aantal singles in de hitparade, waarvan er ééntje in 1966 wekenlang op nummer één in de charts stond. Ook in Nederland scoorde hij hiermee goed; het nummer stond tot en met 2004 in de Top 2000. Farlowe begon zijn carrière in 1957 als zanger van de John Henry Skiffle Group, stapte een jaar later over naar het Johnny Burns Rhythm and Blues Quartet en weer een jaar later naar The Thunderbirds, waarmee hij een aantal singles opnam. Daarna nam hij onder de naam Litlle Joe Cook een aantal bluesnummers op, wat velen de indruk gaf te maken te hebben met een zwarte blueszanger. Vervolgens ging hij in zee met Andrew Loog Oldham, die op dat moment de manager was van de Rolling Stones. Niet verwonderlijk dus dat daarna een aantal covers van de Stones werden opgenomen (Paint It Black, Think, Ride On, Baby, (I Can’t Get No) Satisfaction en Out of Time. Dat laatste nummer maakte hem onsterfelijk, maar hij had ook nog een bescheiden hit met Handbags and Gladrags, een nummer van Michael d’Abo, de zanger van Manfred Mann, en met My Way Of Giving, een cover van een nummer van de Small Faces, geschreven door Steve Marriott en Ronnie Lane. Hij nam ook nog een mooie versie op van Its’s all over now, baby blue van Bob Dylan. Misschien was dat wel de makke bij Farlowe: geweldige covers van andermans werk, maar geen eigen composities. Vanaf 1970 verdween Farlowe voor het grote publiek wat uit beeld. Hij werd slechts herinnert door die ene grote hit uit 1966: Out of time.
.

.