MUIZENEST

Henri Baaij (19 september 1900 – 31 mei 1943) was een Nederlandse voetbalspeler en militair. Baaij maakte op twintigjarige leeftijd op 28 maart 1921 zijn debuut in het Nederlands voetbalelftal in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Zwitserland, die Nederland met 2-0 zou winnen (doelpunten van Boelie Kessler in de 2e minuut en van Wim Guppfert in de 15e minuut). De wedstrijd vond plaats in het Nederlandsch Sportpark aan de Amstelveenseweg in Amsterdam, waar het Nederlands Elftal in de jaren 1919-1928 in totaal 26 interlands zou spelen. Daar kwam met de bouw van het Olympisch Stadion een eind aan. Op 8 mei 1921 speelde Henri Baaij in hetzelfde sportpark voor 30.000 toeschouwers zijn tweede interland. Tegen de grootmacht Italië werd met 2-2 gelijkgespeeld, na doelpunten van Giuseppe Forlivesi (2′), Luigi Cevenini (49′) Jan van Gendt (80′) en Dé Kessler (84′). Op de onderste foto het moment dat het scorebord op de eindstand werd gebracht. Baaij was in beide wedstrijden slechts de vervanger voor Harry Dénis, die vanwege olympische ergernissen uit de selectie was gehaald. In de wedstrijd tegen Italië was Baaij een uitblinker, maar desondanks moest hij bij de eerstvolgende interland (november 1921) zijn plaats afstaan aan de Ajacied Fons Pelser.

Henri Baaij was een speler van HFC Haarlem. De gedrongen speler speelde als rechtsback in een van de sterkste samenstellingen die de club ooit heeft gekend. De ‘roodbroeken’ kende dan maar liefst vier internationals: naast Baaij kwamen Piet Tekelenburg, Martien Houtberger en Arie Bieshaar voor het nationale elftal uit. Overigens niet in beide interlands waarin Baaij meespeelde, daar vertegenwoordigde hij als enige speler de eer van HFC Haarlem. Baaij vond zijn eigen kwaliteiten trouwens niet erg goed, vond dat hij een houterige en weinig attractieve manier van spelen had en noemde zijn o-benen ‘varkenvangers’. Gedurende zijn tweede seizoen in de hoofdmacht van HFC Haarlem raakte Baaij in de uitwedstrijd tegen De Spartaan ernstig geblesseerd. Zodanig dat hij zijn voetbalcarrière per direct moest beëindigen, nog maar net 22 jaar oud.

Baaij begon daarna aan een loopbaan in het leger. Hij stierf op 31 mei 1943 in de Tweede Wereldoorlog in gevangenschap in Thailand als soldaat in het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) en lid van het Indisch verzet. Baaij was dwangarbeider aan de Dodenspoorlijn. Hij is begraven op erebegraafplaats Kanchanaburi. Op zijn grafsteen staat hij vermeld als H. Baay.