MUIZENEST

Cuby and the Blizzards was een Nederlandse bluesband uit de jaren zestig, afkomstig uit het Drentse Grolloo. In de grootste succesjaren bestond de band uit: Harry Muskee (zang), Eelco Gelling (gitaar), Herman Deinum (bas), Herman Brood (piano) en Hans la Faille (drums). De groep ontstond uit The Rocking Strings met Eelco Gelling (gitaar), Nico Schröder (basgitaar, vervangen door bassist Willy Middel, ex-Sinister Silhouettes), Hans Kinds (slaggitaar) en Wim Kinds (drums). Zanger Harry Muskee was voormalig contrabassist van The Old Fashioned Jazz Group. De groep trad in de jaren rond 1964 regelmatig op in de voormalige fabriekshal “’t Krotje” in Groningen, waar de concurrentiestrijd werd aangegaan met de lokale band Little John and the Rocking Tigers. Toen de eerste single, Stumble and fall, voor platenmaatschappij CNR werd opgenomen, was Dick Beekman drummer. De drummer vertrok in 1966 naar de beatgroep Ro-d-Ys, maar zou in 1968 voor een jaar terugkeren in de band. Zijn vervanger was Hans Waterman uit Groningen. De groep repeteerde in die tijd in een deel van het boerderijtje dat Muskee in Grolloo had gehuurd. In de formatie Muskee, Gelling, Middel, Waterman en Hans Kinds werd een aantal singles opgenomen voor het Philips-label van Phonogram Records, waarvan Back Home de lagere regionen van de Top 40 haalde. Voor de opname van de eerste elpee, Desolation, werd de groep uitgebreid met Henk Hilbrandie (piano), die daarvoor ook al een jaar met de groep rondtoerde. Harry Muskee en Henk kenden elkaar al uit The Old Fashioned Jazzgroup, waarvan ze beiden deel uitmaakten. Deze elpee werd in 1968 bekroond met een Edison. In 1967 moest Hans Kinds in militaire dienst en werd hij vervangen door pianist Herman Brood uit The Moans. Met Brood in de band werd de elpee Groeten uit Grollo opgenomen, waarvan Another day another road een redelijke hit werd. Het album bevatte ook de klassieker Somebody will know someday, geïnspireerd op Muskees verbroken relatie met Miep Huisman. De band maakte in 1967 en 1968 tournees met Van Morrison, Eddie Boyd, John Mayall & The Bluesbreakers en Alexis Korner. Bekende nummers van de band zijn Another day another road, Distant smile, Window of my eyes en Appleknockers Flophouse, gezongen met een zeer slechte Engelse uitspraak. Na de opnamen voor de hit Distant Smile eind 1967 viel de band voor de eerste keer uiteen doordat Herman Brood gevangenisstraf moest ondergaan wegens het bezit van narcotica, en er meningsverschillen waren ontstaan tussen Muskee en Gelling over de toekomst van de band. Muskee wilde verder met Willy Middel en Dick Beekman, Gelling met Waterman en bassist Jaap van Eik. Platenmaatschappij Phonogram wist de breuk echter te lijmen en de nieuwe bezetting van Cuby + Blizzards bestond uit Muskee, Gelling, Beekman, Brood en Van Eik. Na ongeveer een jaar werden Beekman en Van Eik weer uit de band gezet en vervangen door Herman Deinum en Hans la Faille uit Blues Dimension. Enkele maanden later werd Brood vanwege aanhoudend drugsgebruik definitief uit de band gezet en vervangen door Helmig van der Vegt (ook al uit Blues Dimension). De bezetting Muskee, Gelling, Deinum, La Faille en Van der Vegt bleef vanaf medio 1969 drie jaar bestaan. Na enkele incidenten die de band weinig goed deden, was de fut eruit. In steeds wisselende samenstelling en naam ging de groep wel verder, maar de grote succesjaren lagen achter de rug. (Uit: Wikipedia). Mijn favoriete nummer: Window of my eyes.
.

.