MUIZENEST

Jef Jozef Verheyen (Itegem 6 juli 1932 – Apt, 2 maart 1984) was een Belgisch kunstschilder. Hij studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen en bij Olivier Strebelle aan het Hoger instituut in de klassen schilderen, tekenen en keramiek. Aan dat instituut leerde hij zijn latere vrouw Dani Franque kennen. In 1954 openden ze samen keramiekatelier-winkel  L’atelier 14, tegenover het Rubenshuis. Vanaf 1956 namen ze met keramiek samen deel aan verscheidene tentoonstellingen en salons in België. Verheyen schilderde meer en meer en reisde naar Milaan, waar hij Piero Manzoni, Roberto Crippa en Lucio Fontana ontmoette. Verheyen was een van de medeoprichters van G-58. Dat was een vereniging van Antwerpse kunstenaars die zorgde voor een heropleving van de vooruitstrevende kunst in Antwerpen en het zwaartepunt van de avant-garde kunstscene verlegde van Brussel naar Antwerpen. Na de oorlog lag het artistieke leven in Antwerpen zo goed als lam, maar vanaf 1950 waren er de eerste tekenen dat Antwerpen weer een progressieve en leidende rol wil spelen in de internationale kunstwereld. Dat begon in 1950 met een openluchttentoonstelling voor beeldhouwkunst in het Middelheimpark. Met het ontstaan van diverse alternatieve en avant-gardistische tijdschriften als De Tafelronde, Het Cahier en Gard-Sivik werden in de jaren ’50 dichters, muzikanten en beeldende kunstenaars met elkaar in contact gebracht. Vooral de wereldtentoonstelling Expo ’58 in Brussel zorgt voor grote verwachtingen en ambities. In 1957 gingen kunstenaars waaronder Jef Verheyen, Herman Denkens, André Comhaire, Walter Vanermen en Jef Kersting op zoek naar een expositieruimte, zodat galerieën hun werk konden vertegenwoordigen. Ze krijgen na enkele acties van het stadsbestuur toestemming om kasteel Middelheim in gebruik te nemen. Dat leidde tot de oprichting van G-58. Er werden in 1958 zeven solotentoonstellingen op die plaats georganiseerd. In hetzelfde jaar krijgen de kunstenaars van burgemeester Lode Craeybeckx de ruime zolders van het vervallen zestiende eeuwse Hessenhuis ter beschikking. Die zolders werden door hen opgeknapt en tot tentoonstellingsruimte omgebouwd Vanaf organiseert G-58 in het Hessenhuis groepstentoonstellingen; aan de eerste deden maar liefst 26 kunstenaars mee, waaronder Vic Gentils, Walter Leblanc, Pol Mara, Cel Overberghe, Jan Dries, Paul Van Hoeydonck en Dan Van Severen. Een van de drijvende krachten is de Antwerpse kunstcriticus Marc Callewaert die aangesteld wordt tot voorzitter. Er volgen prestigieuze groepstentoonstellingen die vooraanstaande kunstenaars als Manzoni, Spoerri en Tinguely naar de havenstad brengen. Vanaf 1962 werden de onderlinge relaties tussen de kunstenaars troebel en bovendien werd het steeds lastiger de zaak financieel te runnen. Na enkele maanden in non-activiteit sluit het Hessenhuis de deuren. Vanaf begin jaren zestig nam Verheyen deel aan een aantal Zero-tentoonstellingen. Jef Verheyen werkte samen met de leden van Zero, waaronder de Duitse schilder Günther Uecker, en hij speelde een belangrijke rol als contactpersoon van de groep en de kunstenaars in België. In 1974 vestigde Verheyen zich met zijn gezin in het zuiden van Frankrijk. Begin jaren tachtig publiceerde hij gravures met teksten van Ivo Michiels en Guy Vaes. Verheyen overleed in 1984 op 51-jarige leeftijd na een hartaanval op zijn Japanse tatami-vloer. Het werk van Verheyen is nogal eentonig qua kleur. Het komt het beste tot zijn recht in een verder lege, witte ruimte.