MUIZENEST

BAP is een van de bekendste Duitse rockbands, we hebben in december 2018 het nummer Kristallnacht al eens laten horen. De band komt uit Keulen en zingt ook in het Keuls. De muziek is zowel qua stijl als inhoudelijk geïnspireerd op hun voorbeelden Bob Dylan, de Rolling Stones, de Kinks en Bruce Springsteen. In 1979 brengt de groep, dan nog Wolfgang Niedecken’s BAP geheten, haar eerste album uit. De daarop volgende jaren verschijnt er jaarlijks een nieuw album: Affjetaut (1980), Für usszeschnigge! (1981), Vun drinne noh drusse (1982), Live – Bess demnähx… (1983) en Zwesche Salzjebäck un Bier (1984). Daarna gaat het in een iets rustiger tempo onverdroten verder, na 2011 weer onder de naam Wolfgang Niedecken’s BAP. In 2020 verscheen her laatste album. In 1984 dus het vijfde studioalbum Zwesche Salzjebäck un Bier. Net als de vorige albums werd in maart-april 1984 het opgenomen in Tonstudio Rüssmann in Hennef. Het album was commercieel een groot succes. Het kwam direct op nummer 1 van de Duitse albumcharts binnen en zou een week op zes op die eerste plaats blijven staan. Van juni 1984 tot februari 1985 ging BAP met de nieuwe nummers op tournee.De nummer waren opnieuw allemaal eigen composities van de bandleden en zoals gebruikelijk werd in het Kölsch gezongen. Muzikaal werd wel een iets andere weg ingeslagen en werden instrumenten gebruikt die in de vorige pure rockalbums nooit eerden gebruikt. Zo werd in Auf Drei Wünsch de saxofoon gebruikt, werd in Für Diss Naach ess alles drinn gebruik gemaakt van de diensten van trompettist Markus Stockhausen (een zoon van de componist Karlheinz Stockhausen), speelde gastmusicus Peter Bursch in Schloof Jung, schloof joot de sitar en gebruikte gitarist Klaus Heuser in Sendeschluss de akoestische gitaar en werd het nummer bovendien door een strijkorkest ondersteunt. Verder klonk het nummer Zofall un e janz klei’ bessje Glöck expres wat ‘smeriger’ om een beetje op de Rolling Stones te lijken. De teksten hebben bijna allemaal een ietwat negatieve stemming. Dat werd verklaart door de veranderde levensomstandigheden van Wolfgang Niedecken, die het vrijgezellenleven vaarwel had gezegd en in het huwelijk was getreden. Blijkbaar hoorde daar enig pessimisme bij. De nummers Bahnhofskino en Drei Wünsch frei een apocalyptische ondertoon; Diss Naach ess alles drinn en Sendeschluss gaan over de dagelijkse zorgen van de jeugd. Uit het nummer Sendeschluss komt ook de titel van het album (‘Drusse rähnt et, Mama schlööf zwesche Salzjebäck un Bier.’ Jojo en Zofall un e janz klei’ bessje Glöck gaan over mislukte levens van bijvoorbeeld hoeren en hun erbarmelijke levensomstandigheden. Deshalv spill’ mer he beschrijft de situatie van het indertijd gedeelde Duitsland, wat in 1984 de reden was een tournee door de DDR af te zeggen. Slechts in hert laatste nummer, Schloof Jung, schloof joot, een slaapliedje van Wolfgang Niedecken voor zijn pasgeboren zoon kent een beetje optimisme. mijn favoriet van het album: Sendeschluss.
.

.