MUIZENEST

70e HINK-STAP-SPRONG DOOR DE TIJD

Eva Zippel (Stuttgart, 30 april 1925 – Stuttgart, 25 mei 2013) was een Duitse Beeldhouwster en tekenares. Haar moeder was een goed tekenares en ook haar vader, een getalenteerd vakman, was erg in kunst geïnteresseerd. Haar oudere zus Herta Poddine-Zippel (1921-01986) was kunstschilder en graficus; ze was getrouwd met de balletdanser Salvatore Poddine (1936-1972). De beide zussen publiceerde in 1958 gezamenlijk het boek Nunu der kleine Elefant. Dorothee Zippel-Mariano, de dochter van Herta is kunstschilder en decorontwerpster. Kortom, een artistieke familie. Een jaar na Eva’s geboorte verhuisde de familie naar Parijs, waar Eva tot haar veertiende zou blijven wonen. Samen met zijn beide dochter bezocht vader Zippel de Parijse musea. Hij heeft een nauw contact met de kunsthandelaar Wilhelm Uhde, waardoor de woning van het gezin al snel volhangt met kunstwerken. In Parijs ging Eva naar het Marie Curie-lyceum.

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 keerde het gezin terug naar Stuttgart, waar ze in 1943 haar schoolopleiding aan het Königin-Katharina-Stift-Gymnasium afrondde. Direct daarna werd ze gedwongen opgenomen in de Reichsarbeitsdienst, een nationaalsocialistische organisatie die op 26 juni 1935 werd opgericht en waarin jeugdigen een maatschappelijke dienstplicht moesten vervullen en in de nationaalsocialistische leer werden getraind. Voor jongemannen was het een voorbode voor de dienst in de Wehrmacht. Eva zou tot het eind van de oorlog voor deze organisatie werkzaam zijn. Na de oorlog werkte Eva tot 1946 als tolk voor Carlo Schmid, een socialistische politicus die sterk ijverde voor de Europese integratie en ook medeverantwoordelijk is voor de wederopbouw van de Eberhard Karls Universiteit in Tübingen.

In 1946 begin de 21-jarige Eva Zippel aan een vijfjarige opleiding in beeldhouwen aan de nieuw opgerichte Kunstacademie in Stuttgart. Met Hans Dieter Bohnet, Bruno Knittel en Fritz Melis was ze een van de eerste zeven studenten aan de opleiding van de docenten Otto Baum en Willi Baumeister, twee protagonisten voor de moderne kunst, die in het nieuwe Duitsland weer werd toegestaan. Ze financiert haar opleiding en levensonderhoud door vertaalopdrachten en door werkzaamheden voor de kunststofindustrie. Na afronding van de opleiding in 1952 vestigde ze zich als onafhankelijk beeldhouwer in Stuttgart, wat ze tot 1975 zou doen. In die tijd maakte ze ongeveer veertig werken voor openbare en private opdrachtgevers en daarnaast talrijke vrije opdrachten. In 1975 aanvaarde ze een betrekking bij de gemeente Stuttgart met de fraaie omschrijving ‘Sachgebietsleiterin für Kunst und Bauen und Denkmalpflege und Farbberaterin für Neubauten und Bausanierung’. In 1985 nam ze weer haar oude liefde als vrij gevestigde kunstenaar op zich, hoewel ze haar betrekking bij de gemeente niet geheel afstootte.

Eva Zippel maakte niet alleen beeldhouwwerken en tekeningen, maar schreef ook over haar vakgebied. Daarnaast schreef ze een biografie over haar vader en de tijd waarin hij leefde. Haar werk is opgenomen in tal van musea; ze ontving ook talrijke onderscheidingen voor haar werk. In 1954 won ze met haar sculptuur Gebändigte Kraft een bedrag van 4.000 mark, wat ze aan de Stuttgartse kunstenaarsvereniging GEDOK (‘Gemeinschaft deutscher und oesterreichischer Künstlerinnen und Kunstfreundinnen‘) betaalde als inleg voor een door de vereniging te bouwen complex. Kort daarna kon ze als een van de eerste bewoners een atelierwoning in dat GEDOK-Haus betrokken. Ze zou er tot haar dood op 88-jarige leeftijd in 2013 blijven wonen. Eva Zippel ligt begraven op het Fangelsbachfriedhof in het zuidelijke deel van Stuttgart.
.