MUIZENEST

Vandaag begint in Kopenhagen de 109e editie van de Tour de France. Inmiddels is het traditie dat wordt begonnen dat een korte proloog. Dit maal is een parkoers van 13 kilometer in de straten van de Deens hoofdstad uitgezet. Het is eigenlijk niet eens zo’n oude traditie. De primeur was op 29 juni 1967 toen in Angers een afstand van 5.775 moest worden afgelegd. Het was een Tour met slechts een paar favorieten, want enkele kopstukken moesten op allerlei redenen verstek laten gaan. Wereldkampioen Rudi Altig moest wapperend met een doktersattest laten weten de Tour aan zich voorbij te moeten laten gaan. De nieuwe Belgische wielerwonder Eddy Merckx gaf de voorkeur aan de Giro en bleef lekker thuis. De Italianen Gianni Motta, Franco Bitossi en Vittorio Adorni hadden ook zo hun redenen om thuis te blijven. Bij Jacques Anquetil gingen de jaren tellen en ging de voorkeur uit naar het verbeteren van het werelduurrecord. Resteerde slechts onze Jan Janssen, de Fransman Raymond Poulidor en de Italiaan Felice Gimondi als kandidaten voor de eindoverwinning. Het zou uiteindelijk een zeer verrassende uitslag worden, met de complete outsider Roger Pingeon als onverwachtse winnaar en podiumplaatsen voor Julio Jiménez (tweede) en Franco Balmamion (derde). Net naast het podium Désiré Letort (vierde) en de eerste topfavoriet, Jan Janssen met een achterstand van 9.47 op de eerste plaats.

Het experiment met de proloog verliep ook al verrassend. Het was eigenlijk vooral bedoeld om snel een gele trui-drager te kunnen aanwijzen, maar door de favorieten werd grimmig om elke seconde gevochten. Ieder van hen was zich er zeer goed van bewust dat de einduitslag weleens op basis van enkele luttele seconden kon worden beslist. Lange tijd zag het ernaar uit dat Raymond Poulidor, al twee maal tweede en ook twee maal derde geworden, bij zijn zesde deelname aan de Tour eindelijk een keer de gele trui zou veroveren. Aan de finish bleek Jan Janssen vier seconden verloren te hebben aan Raymond Poulidor, maar hij had er vier gewonnen op Felice Gimondi. Net op het moment dat iedereen ervan overtuigd was dat Poulider zijn eerste ‘maillot jaune’ kon ophalen, bleek er een foutje te zijn gemaakt in de tijdwaarneming. Tot ieders verrassing bleek de Spanjaard José Maria Errandonea tien seconden sneller e hebben gereden dan de aanvankelijk opgegeven tijd. Daarmee was hij Poulidor alsnog 6 seconden te snel af. Jan Janssen eindigde op tien seconden van de dolgelukkige winnaar.

Het was voor José María Errandonea Urtizberea (Irun, 12 december 1940) de tweede deelname aan de Tour. Een jaar eerder had hij onopvallend meegereden en was als 56e in Parijs geëindigd. Nu mocht hij bij zijn tweede deelname de gele trui aantrekken, maar hij zou hem slechts één dag dragen. De Tour zou hij niet uitrijden en hij zou ook niet meer terugkeren in de Franse rittenkoers. In de jaren 1966-1970 zou hij wel vier maal een etappe winnen in de Ronde van Spanje, waarvan twee maal een korte tijdrit. In 1968 zou hij trouwens vierde worden in het eindklassement van de Ronde van Spanje en eerder dat jaar in eigen land ook de Euskal Bizikleta winnen. In 1970 eindigt zijn carrière plotseling als hij nog maar 28 jaar is. Naar de oorzaak is het slechts gissen.