MUIZENEST

Emanuele Sella (Vicenza, 9 januari 1981) werd in 2004 prof bij het kleine ploegje Ceramica Panaria. Nog datzelfde jaar won hij tot ieders verrassing de 11e etappe in de Giro d’Italia, een tamelijk vlakke rit over 228 kilometer van Porto Sant’Elpidio naar Cesena. Hij zal dat jaar als 12e eindigen in het klassement. Het jaar daarop wordt hij zelfs 10e op 12.33 van winnaar Salvodelli. Bij zijn vierde deelname in 2007 is hij elfde in het eindklassement. Kortom, geen absolute top maar toch zeker geen onverdienstelijk ronderenner. Maar dan wint hij tot verrassing van jan en alleman in de Giro van 2008 ineens drie bergetappes. Op 5 augustus 2008 werd bekendgemaakt dat Sella positief is bevonden op het gebruik van Cera (een derde generatie epo), een middel waarvan werd gedacht dat het in de urine niet traceerbaar zou zijn. De eerste sporter die op Cera werd betrapt was de Italiaanse wielrenner Riccardo Riccò die tijdens de Ronde van Frankrijk van 2008 twee etappes had gewonnen. Na afloop van de Ronde in juli 2008 werd bekend dat de opsporingstechnieken waren verbeterd en werd besloten om van een aantal verdachte renners opnieuw de urine en het bloed te onderzoeken. Het bleek toen dat ook Stefan Schumacher (2 ritzeges en twee dagen in de gele trui), Leonardo Piepoli (1 ritzege) en Bernhard Kohl (winnaar bolletjestrui en nummer 3 van het eindklassement) het middel hadden gebruikt. Emanuelle Sella kwam eraf met een lichte schorsing, keerde terug in het peloton, maar reed geen platte prijs meer. In 2015 stopte hij met wielrennen.

Fred van Slogteren schreef op zijn Slogblog het volgende blog over Sella: ‘Emanuele Sella was in 2008 de revelatie van de Ronde van Italië. De renner uit Vicenza won zo maar drie zware bergritten, pakte de bergtrui en eindigde als zesde in het algemeen klassement. Hij was toen nog vrij onbekend en reed voor de ProContinentale ploeg CSF Group Navigare die op een wildcard tot de Giro was toegelaten. Hij was niet helemaal onbekend want een jaar eerder had hij al een rit in de Giro gewonnen en als elfde in de eindstand geëindigd. Dat werd toen algemeen beschouwd als een toevalstreffer, zoals dat in een grote ronde wel vaker voorkomt. Maar drie ritten winnen is geen incident meer, zeker toen hij na het behalen van die zeges zelfverzekerd naar de diopingcontrole ging, alsof hij niets te vrezen had. Bestaan er dan in de wielersport toch nog wonderen, vroeg men zich af, want die Sella was al wel 27 jaar. Hoe kon het dat zo’n geweldige klimmer zo lang onder de radar was gebleven, hoewel hij al drie jaar bij de profs reed? Kort na die voor Sella zo succesvol verlopen Giro stuurde een medewerker van de farmaceutische industrie Roche anoniem de scheikundige formule van het product Mircera naar de WADA en met die kennis gingen de dopingcontroleurs op pad. Op 23 juli stond een van die duistere mannen onaangekondigd op de stoep van Huize Sella voor een out-of-competition-controle. Met de informatie van die Roche-medewerker werd bij de nieuwe held onomstotelijk het gebruik van Cera vastgesteld. Sella speelde aanvankelijk de vermoorde onschuld van ‘hoe kan dat nou? en eiste op hoge toon een contra-expertise. Die kwam er direct gevolgd door een verhoor bij de CONI. Toen viel er niets meer te ontkennen en de trotse bergkoning koos eieren voor zijn geld en legde vervolgens een volledige bekentenis af. Met daarbij de namen van iedereen die erbij betrokken was geweest. Niet omdat hij echt berouw had, maar omdat hij daardoor op een lichtere straf hoopte. En dat lukte ook nog want in plaats van de gebruikelijke twee jaar, mocht hij in augustus 2009 al weer aan wedstrijden deelnemen. Diepe schaamte zou hem nog gesierd hebben en even buiten de publiciteit blijven zou zijn imago wellicht ten goede zijn gekomen, want mensen vergeten gauw. Gezichtsverlies wil door een tijdje in de anonimiteit te blijvn nog wel eens tot vergetelheid leiden. Maar Sella gaf in december 2008, een half jaar na betrapt te zijn, al weer een interview aan La Gazetta dello Sport. Het was een huilerig verhaal; waarin hij opbiechtte het liefst in het niets te willen verdwijnen. Ergens in de wereld waar niemand hem kent een nieuw leven beginnen. Hij heeft het helaas niet gedaan, want opgeruimd staat netjes. In plaats daarvan heeft hij nog tot en met 2014 gekoerst bij Androni-Giacattoli, de ploeg waarvoor ook Johnny Hoogerland en Kenny van Hummel tekenden nadat Vacansoleil was gestopt. Voor de twee Nederlanders werd die verbintenis geen succes, maar Emanuele Sella reed in zijn laatste jaar maar weer eens de Ronde van Italië. Hij won geen etappe meer, hij won helemaal niks meer. Als alles goed met hem is dan viert hij vandaag zijn 37ste verjaardag.