MUIZENEST

Louis Darragon (Vichy, 6 februari 1883- Parijs, 28 april 1918) was de zoon van een bakker in Vichy, die op zeventienjarige leeftijd het wielrennen ontdekt en al heel snel allerlei regionale en nationale wedstrijden wint. In 1901 doet hij mee aan een zesdaagse in de Verenigde Staten en in 1902, pas negentien jaar oud, wint bij in het baanwielrennen de Grand Prix-wedstrijden in Cannes, Menton en Clermont-Fernand. Daarna stapt hij over naar het stayeren, wat in die periode een attractieve maar ook levensgevaarlijke discipline is. De website Stayer France heeft een ijzingwekkend overzicht van de tientallen wielrenners die vanaf 1898 in afgrijselijke ongelukken het leven lieten. Darragon zal in 1906 (Genève) en 1907 (Parijs) twee maal wereldkampioen stayeren bij de professionals worden; in 1909 (Kopenhagen) en 1911 (Brussel) eindigde hij op de tweede plaats. Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog betekende voor zijn generatie een ruwe onderbreking van de wielerloopbaan. Darragon meldde zich aan als vrijwilliger en werd als automobilist ingezet voor het vervoer van soldaten en munitie. Nadat hij in 1917 vanwege verwondingen uit de dienst werd ontslagen, kon hij terugkeren naar de wielerbanen.

Op 28 april 1918 komt Louis Darragon op 35-jarige leeftijd om het leven bij de ‘Grand Prix de l’Heure’ op de Vélodrome d’Hiver, in Parijs. Bij de tweedaagse wedstrijd achter de grote motoren brak het linker pedaal toen hij een snelheid van ongeveer 75 kilometer per uur had. In de voorgaande rondes had hij al een paar keer aan dat pedaal gezeten om een mankementje te herstellen. Tevergeefs. De daaropvolgende val werd de coureur fataal. De krant schrijft de daaropvolgende dag een gedetailleerd verslag van het ongeluk: ‘Il sort alors sa jambe gauche, se déporte violemment à droite, et se retrouve violemment projeté sur la balustrade extérieure de la piste, ceci juste quelques mètres de la ligne d’arrivée, sous les yeux de son épouse dans sa loge en tribunes. Sa tête a donné contre la barrière des loges. Il perd du sang par la bouche et les oreilles, et le médecin de service annonce que tout espoir est perdu. Transporté aussitôt à son domicile, Louis Darragon succombera peu de temps après, suite à une fracture des os de la base du crâne et d’une fracture de la colonne vertébrale.’

Onder enorme belangstelling van meer dan 3.000 personen, waaronder vele collega-coureurs en bestuurders van de Franse wielerbond, werd voor Louis Darragon op 2 mei 1918 in Parijs een mis opgevoerd in de kerk Saint Jean Baptiste de Grenelle in de Rue du Commerce en werd het stoffelijk overschot daarna overgebracht naar de Cimetière Parisien de Bagneux, een van de Parijse begraafplaatsen die buiten de stadsgrenzen liggen. Later werd hij herbegraven in zijn geboorteplaats Vichy. Enkele jaren later werd in Vichy een straat en het lokale wielerstadion naar hem vernoemd.