MUIZENEST

Gustaaf De Smet (Mariakerke, Gent, 15 mei 1935 – Oostakker, 28 mei 2020) was in de periode 1959-1968 een Belgische wielrenner. In 1956 was De Smet als amateur succesrijk via overwinningen in Omloop Het Volk, Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen. Reden om hem op te nemen in de selectie voor de Olympische Spelen in Australië, waarin hij in Broadmeadows als 24^e eindigde. In 1957 heeft hij als onafhankelijke coureur al bij ploegen een contractje, namelijk bij het zeer bescheiden Belgische team van De Visscher Sport en later dat jaar bij het Italiaanse Carpano-Coppi. Inderdaad, de ploeg van de inmiddels 38-jarige Fausto Coppi die in zijn nadagen nog maar enkele bescheiden succesjes kende. In de ploeg ook enkele landgenoten van De Smet onderdak, waarvan Fred de Bruyne de bekendste was. De loopbaan van Gustaaf de Smet kwam pas goed van de grond toen hij in 1958 in dienst trad van Groene Leeuw, waar hij met uitzondering van zijn laatste beroepsjaar (1968) zijn hele wielerloopbaan in dienst zou blijven.

De snelle spurter Gustaaf De Smet haalde in totaal bij de beroepsrenners 72 overwinningen. Zo won hij in 1960 de Schaal Sels, een wielerwedstrijd die sinds 1921 door de Parijse krant Le Journal wordt georganiseerd ter nagedachtenis van de indertijd beroemde wielerjournalist Jacques-Charles Sels (hij sprak zes talen schreef voor zeventien dagbladen), die op 7 mei 1920 tijdens de verkenning van de wielerwedstrijd Milaan-Antwerpen dodelijk verongelukte. in 1961 de Omloop van Midden-België en in 1962 Gent-Brugge-Antwerpen. Vooral 1963 was een goed jaar, met overwinningen in de GP Denain (een wedstrijd met veel Belgische winnaars, die ‘mini Parijs-Roubaix” wordt genoemd vanwege de kenmerkende kasseistroken), de Omloop der Vlaamse Ardennen en de Nationale Sluitingsprijs, waar hij ook in 1964 zou winnen. Dat jaar zegevierde hij ook in het Kampioenschap van Vlaanderen en werd hij achtste eindigde in de Ronde van Vlaanderen. In 1965 werd hij opnieuw achtste in de Ronde van Vlaanderen, won drie ritten en het eindklassement in de Vierdaagse van Duinkerke en schreef de GP van Zele op zijn naam. Met in totaal zestien overwinningen zou 1965 zijn succesrijkste jaar blijven. In 1966 won hij Kuurne-Brussel-Kuurne en eindigde hij derde in Parijs-Roubaix en in 1967 won hij nogmaals de Omloop der Vlaamse Ardennen. In 1968 sloot hij zijn wielercarrière af, na nog wel vier overwinningen te hebben geboekt, overigens in wat kleinere koersen. In allerlei eendagswedstrijden waaronder de Belgische voorjaarsklassiekers streed De Smet altijd wel mee in de voorste gelederen, maar rittenkoersen waren aan hem niet besteed. Hij reed één maal mee in de Tour de France, maar moest in 1965 in de veertiende etappe (6 juli 1965, 173 kilometer, Montpellier – Mont Ventoux) de strijd opgeven. Geen nood, drie dagen later won hij weer ergens in Vlaanderen een wielerkoers. Eigenlijk dus een perfecte Flandrien.