JAN JOZUA BARENDSEN (01)

Jan Jozua Barendsen (Amsterdam, 11 september 1892 – Apeldoorn, 2 oktober 1944) was een Nederlandse militair van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger, Ridder in de Militaire Willems-Orde vierde Klasse en verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog. Barendsen werd als luitenant benoemd tot Ridder in de Militaire Willems-Orde vierde Klasse voor krijgsverrichtingen te Soemba in het voormalige Nederlands-Indië. Op 16 september 1927 werd hij als luitenant-kolonel benoemd tot commandant van het Korps Koloniale Reserve te Nijmegen en maakte hij in 1931 het 40 jarig bestaan van het korps mee. Hij droeg het korpscommando over aan Majoor J.P. Wissema.

Terug in Nederland ging hij wonen in Beekbergen en raakte hij in de oorlog betrokken bij het verzet.Na de capitulatie kwam hij namelijk in contact met kolonel R. Boomsma, die tijdens de meidagen van 1940 groepscommandant van het Oostfront Vesting Holland was geweest en daarna lid van de Ordediest (OD) was geworden. Ook werkte hij samen met luitenant-kolonel jhr. J.J. Teding van Berkhout.Op 8 augustus 1942 werd hij door de bezetter als gijzelaar opgesloten in het kamp Sint-Michielsgestel, maar hij kwam op 15 december 1942 weer vrij, waarna hij commandant werd van het gewest 6 van de Ordedienst.Zijn rustige en vastberaden leiding maakte grote indruk op zijn medewerkers. Later, in 1943-1944, stond hij in nauw contact met de KP (een afkorting van Knokploegen) en Raad van Verzet (RVV) in Apeldoorn.

Op 29 september 1944 riep de Duitse Ortskommandant van Apeldoorn 4.000 Nederlandse burgers op voor het verrichten van graafwerkzaamheden om militaire versterkingen langs de IJssel aan te leggen. Er kwamen slechts 36 mensen opdagen, waarna werd besloten een aantal verzetslieden als afschrikwekkend voorbeeld te executeren. Op 30 september 1944 werden Barendsen en veertien collega’s van hem opgepakt. Acht, waaronder Barendsen werden op 2 oktober 1944 naar het terrein van het daarvoor ontruimde Joodse Krankzinnigengesticht “Het Apeldoornse Bos” gebracht en daar gefusilleerd: W.J. Aalders, J.J. Barendsen, R. van Gerrevink, K. Ingram (een geallieerd piloot), W. Karreman, J. Schut, D.H. Wijma en B. Zutcher (een tweede geallieerd piloot). Volgens een lid van de Sicherheitsdienst stond Barendsen onverschrokken voor het vuurpeloton, knoopte zijn jas open en begon het Wilhelmus te zingen, wat door de anderen werd overgenomen.

Jan Jozua Barendsen werd begraven op de Algemene Begraafplaats in Beekbergen; grafnummer 246. Hij werd na de oorlog postuum onderscheiden met het Verzetskruis 1940-1945.