DR. A. BOSCHEE’S GERMAN SYRUP en GREENS AUGUST FLOWERS
Col. George Gill Green (1842-1925) werd geboren in Clarksboro, New Jersey als zoon van de slager Lewis M. Green (1818-1894). In de zestiger jaren studeerde hij twee jaar lang medicijnen aan de University of Pennsylvania, maar verliet de opleiding in 1864 zonder te zijn afgestudeerd. Op dat moment was de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) in volle gang en Green meldde zich bij het 142nd Illinois Volunteer Infantry Regiment, waar hij vanaf 1864 tot het einde van de burgeroorlog dienst deed. In 1867 begon hij in Baltimore een groothandel in medicijnen, maar de fabriek werd na enkele jaren door brand geheel verwoest. Hij verhuisde toen naar Ohio om te trouwen met Angie Brown. Het echtpaar Brown-Green kreeg hier hun eerste kind. Later zou nog drie kinderen volgen.
In 1872 nam hij van zijn vader de patentrechten over van twee gepatenteerde geneesmiddelen, wat betekende dat het vrij verkrijgbaar (zonder recept) geneesmiddelen of medicinaal preparaten waren die door een handelsnaam en soms ook een octrooi werden beschermd. Lewis M. Green verkocht zijn elixer onder de naam ‘L.M. Green’, maar George Green introduceerde voor zijn twee handelsproducten de namen ‘Green’s August Flower’ en ‘Dr. Boschee’s German Syrup’. George Green begon daarna een uitgebreide marketingcampagne met onder meer de verspreiding op grote schaal van gratis proefexemplaren en de distributie van duizenden almanakken. Er werd over George Green opgemerkt: ‘It’s not the ingredients that make Green’s August Flower and Dr. Borchee’s German Syrup so fascinating; it’s the marketing genius behind them. If there was a hall-of-fame for peddlers of patent medicines and cure-alls, George Gill Green would be at the top of the heap.’
Er wordt geschat dat hij in de eerste twee jaar een kleine twee miljoen proefflesjes moet hebben uitgedeeld. De vaste reclamespreuk was ‘One bottle will cure’, maar ongemerkt werd een grrot gedeelde van de consumenten verslaafd en komt steeds opnieuw ‘one bottle.‘ Beide elixers bestonden hoofdzakelijk uit laudanum, de alcoholische oplossing van opium. In die tijd een niet ongebruikelijk geneesmiddel, een zeer bittere, roodbruine vloeistof die vrijwel alle opium-alkaloïden bevat, waaronder morfine en codeïne. Het is een oplossing van ca. 10% gedroogd melksap van de opiumpapaver en bevat ca. 1% morfine. Het middel heeft zowel een verdovende als een pijnstillende werking en onderdrukt hoestprikkels, maar was ook zeer verslavend. Eind negentiende eeuw en begin twintigste eeuw werd het veelvuldig voorgeschreven als medicijn tegen een hele reeks van kwalen, maar tegenwoordig wordt het nog zelden toegepast. De etiketten van beide producten lieten zien dat ook hier de opium een belangrijk bestanddeel was.
De flesjes vlogen blijkbaar over de toonbank en naar goed Amerikaans gebruik was de winstmarge per fles die voor zeventig dollarcent werden verkocht groot, dus al in 1880 was George Gill Green miljonair en kon hij het zich veroorloven het Woodbury’s Opera House te laten bouwen in Woodbury, New Jersey waarheen het gezin in november 1872 was verhuisd. In 1882 begon Green ook een bedrijf Woodbury Glass Works om zijn eigen flessen te produceren, omdat dit aanzienlijk goedkoper was dan flessen bij een ander bedrijf af te nemen. De karakteristieke fles die werd gebruikt was de ‘Ague Conqueror’, waarbij de initialen van vader L.M. Green op de fles waren aangebracht.
Vanaf de negentiger jaren ging Green investeren in hotel. In 1893 kocht hij een nog niet afgebouwd hotel in Pasadena, een jaar later als Hotel Green in Southern California werd geopend. Het hotel werd in latere jaren flink uitgebreid met een tweede hotel en in 1903 met de derde Green Hotel. De hotels staan nu in Californië op de monumentenlijst. In Lake Hopatcong in New Jersey bouwde hij in 1895 zijn zomerverblijf Kil Kare Castle in Breslin Park, uitkijkend op Mount Harry.
Nadat in 1906 de Pure Food and Drug Act was aangenomen, ging het snel bergafwaarts met bedrijven zoals dat van George Green. In 1916 werden alle bedrijfsactiviteiten gestaakt. Op 26 februari 1925 overleed George Gill Green op 82-jarige leeftijd in zijn woonplaats Woodbury.

