MUIZENEST

Deventer/Arnhem, Schokland, zaterdag 25 mei en donderdag 31 oktober 2024

‘Kent één van jullie Alex Roeka?’, vroeg vriendin C. plotseling op oudejaarsavond. Echtgenoot M. keek een beetje nors en ongeïnteresseerd op van de schaal met oliebollen en schudde amper zichtbaar dat ie deze zanger niet kende. Zijn hele lichaam straalde uit dat hij ook geen enkele interesse had daar verandering in te brengen. Ook mijn Dinie bleek nooit van Roeka te hebben gehoord. Verwonderlijk, want hij was de afgelopen jaren door muziekjournalisten en collega-muzikanten bij herhaling de hemel in geprezen. ‘De beste tekstschrijver van Nederland’, meende Huub van der Lubbe van De Dijk. ‘De schrijver van het allermooiste lied over het wielrennen’, vond sportjournalist Bert Wagendorp, verwijzend naar het inderdaad magistrale Het Rode Vod. Vriendin C. keek verrast op dat ik Roeka wel kende. Natuurlijk kende ik die, liet ik triomfantelijk weten. Ik heb immers in kleine kring een reputatie op te houden als muziekkenner. Als bewijs noemde ik ‘Gestreeld en gekrast door de liefde’, ‘Noem het geen liefde’ en ‘Vader’, een paar van de nummers die ik met regelmaat van hem draaide. Nadat we wat nummers van hem op een mobieltje hadden afgespeeld, liet Dinie weten dat dit toch niet het soort liedjes was waar ze van hield. Echtgenoot M. vond het niet eens nodig te reageren, hij bleef onverstoorbaar nors voor zich uitkijken. Maar goed, zijn mening was op voorhand al duidelijk. Spontaan kwam het idee op dat vriendin C. en ik eens een concert van Alex Roeka zouden gaan bijwonen. We kregen de zege de beide echtgenoten.

Op 27 mei togen we naar De Worp, een wijk van Deventer aan de westelijke oever van de IJssel. De auto werd geparkeerd op het Worpplantsoen, een gemeentelijk monument. Voor 1600 bevond zich hier het sterrenbos, met alleen lindebomen langs rechte, kruisende banen. Ergens in de achttiende eeuw werd er een park in de Engelse landschapsstijl aangelegd, een van de eerste wandelparken in Nederland met beuken, eiken, wilgen en populieren langs de kronkelige weggetjes. Het ontbreken van evenwicht en symmetrie was namelijk kenmerkend voor de nieuwe parken die in deze periode werden aangelegd. Uniek voor het Worpplantsoen is dat als de IJssel buiten haar oevers treedt ook in het park de bomen natte voeten krijgen. Naast het Worpplantsoen heeft de gemeente de grote parkeerplaats Melksterweide aangelegd waar meer dan tweehonderd automobilisten gratis mogen parkeren. Met een pontje kan men dan voor een grijpstuiver naar de overkant worden gebracht. Het was stralend weer, zelfs wat broeierig, maar de grote grijze wolken die zich al aan het samenpakken waren, beloofden dat er straks wel eens een behoorlijke regenbui kon komen. Dat bleef echter gelukkig uit, maar dat konden we niet weten toen we met het pontje naar het stadscentrum gingen. Op dat moment was het slechts genieten van de skyline van Deventer met de Lebuinuskerk die hoog uitrees boven de gebouwen langs de IJsseloever.

De aanlegsteiger aan de overkant was bijna voor de deur van Mimik uit, waar ‘onze Roeka’ een optreden had in zijn reeks Nachtcafé waarmee hij een jaar lang door Nederland zou toeren. Een reeks die voor de 79-jarige Roeka tot juni 2025 voortduurt. Een concert van ruim anderhalf uur waarin hij met begeleiding van twee jonge muzikanten een keur van liedjes van de afgelopen tien jaar zong. We waren ruim op tijd aanwezig, dus hadden een zee van tijd om eerst een lekkere trappist te bestellen. Reden voor vriendin C. om even de pias uit te hangen en als we dan toch gekke bekken aan het trekken zijn, dan doe ik even mee. Het concert was tot onze verbazing veel meer rock-and-roll dan vooraf gedacht. Blijkbaar waren we beiden altijd meer gericht geweest op zijn melancholieke luisterliedjes. Het officiële gedeelte werd afgesloten met ‘Gestreeld en gekrast door de liefde’, waarbij ik zag dat er nog wat andere concertzangers zachtjes aan het meezingen waren. Een mooi, gevoelig lied, dat blijkbaar niet alleen bij mij een gevoelige snaar raakte.

Op 31 oktober jl. trokken vriendin C. en ik opnieuw naar een concert van Alex Roeka, nog steeds in dezelfde Nachtcafé-reeks. Het concert was ditmaal in het Posttheater in Arnhem. Al bij de eerste noten van het optreden draaide C. naar me toe en fluisterde zacht ‘Het is precies hetzelfde’. Dat klopte, hetzelfde repertoire werd afgespeeld, met dezelfde komische verbindende teksten. Geen probleem, want de nummers blijven even mooi en de cynische teksten waarmee Roeka met zijn hese stem de nummers met elkaar verbond, bleven ook gewoon grappig. Dat het verrassende ervan voor ons wat was verdwenen, deed daar niets aan af. En opnieuw werd dus afgesloten met ‘Gestreeld en gekrast door de liefde’. Ditmaal kwam de tekst echter geheel anders bij me binnen. In alle jaren dat ik het nummer kende, was het vooral mijn favoriete nummer vanwege de mooie tekst en melodie. Sinds een paar maanden is echter alles totaal verandert. Bij vriendin C. is echtgenoot M. definitief uit beeld verdwenen en in augustus jl. overleed mijn Dinie, totaal onverwachts. Omdat in het verleden ook wat andere gebeurtenissen behoorlijke krassen op mijn ziel hebben achtergelaten, kwamen nu voor het eerst de herhaalde zinnen van het refrein keihard bij me binnen. ‘Gestreeld en gekrast door de liefde, Gestreeld en gekrast door de tijd, Gestreeld en gekrast door het leven, Dat speelt met je dromen, Gestreeld en gekrast’. Vergeet en ga maar weer door, zingt Roeka ook nog. Dat is makkelijker gezongen dan gedaan.