MUIZENEST

Zodra het avondeten naar binnen was gewerkt, gingen de twee dochters bijna altijd linea recta naar boven. Daar stond op hun slaapkamers de computer en konden ze een tijdje ongestuurd facebooken. Er zijn natuurlijk altijd wat uitzonderingen te bedenken en deze avond in november 2015 moet een van die zeldzame avonden zijn geweest. De reden waarom ze ‘gezellig’ beneden bleven is na een decennium niet meer achterhalen. In elk geval is duidelijk dat de oudste dochter mijn fototoestel had gepakt waarmee ik panoramafoto’s kon nemen. Pas aangeschaft, een nieuwtje in huis. Eigenlijk heb ik dat ding al die jaren maar zeldzaam gebruikt. Ook bij de vakanties werd het nooit meegenomen. Maar toen was het dus een nieuwtje en wilde dochter A., die wel belangstelling voor fotografie had, dat toestel ook wel eens proberen.

In het begin zal ik wel wat tekst en uitleg gegeven, daarna moest ze het even zelf maar uitzoeken. Vervolgens was het wachten tot eindelijk een foto zou worden genomen. Op een gegeven moment schijnt iedereen de moed te hebben gegeven dat het nog een keer iets ging opleveren. Men ging over tot de orde van de dag. Tot er toch nog onverwachts links van me een klik klonk, vergezeld van een stiekem lachje. Terwijl ik aandachtig op mijn mobieltje tuur, zit ik ongegeneerd aan mijn neus te peuteren. In afwachting van weer een vraag waar dit knopje voor dient of iets anders dat ik al twee maal had uitgelegd. Zoiets vermoed ik nu. In elk geval ben ik niet erg geïnteresseerd in wat er met mijn nieuwe speeltje gebeurt. Dat geldt ook voor de twee anderen. Ook Dinie heeft alleen belangstelling voor haar mobieltje. Ze laat ook de thee koud worden. Niet dat dit aan de foto af te lezen is, maar dat was nu eenmaal haar vaste gewoonte. Bijna koude thee drinken. In eerste instantie dacht ik dat dochter P. zowaar kranten en folders aan het lezen was, dat zou een soort zevende wereldwonder zijn. Maar nee, ook zij tuurt aandachtig naar haar mobieltje. Het valt op dat we alle drie behoorlijk van elkaar afgekeerd zit, elk gevangen in zijn eigen wereldje dat bestaat uit een piepklein schermpje. De moderne tijd in één beeld gevangen.
.