NICOLAS DUPONT (18)

Nicolas Dupont (Kerling-les-Sierck, 27 juli 1900 – Lübeck, 3 mei 1945) was een Franse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op 30 mei 1927 trouwde hij in Waldwisse met Catherine Louise Viginie Brandenbourger. Zowel Kerling als Waldwisse liggen langs de grens van Frankrijk en Luxemburg. Ze zouden twee kinderen krijgen, Gilbert en Claire. Het gezin Dupont verhuisde echter voor zijn werk naar Annacy, in de buurt van Geneve. Dupont was er adjudant van de Brigade van de gendarmerie van Montigny.

In de oorlog hielp hij daar met het ontspannen van Joden naar Zwitserland. Hij moest hen in de trein aanhouden en vervolgens op het spoor van de vluchtlijnen zetten. Hij maakte deel uit van de groep Dutch-Paris, net als Vital Dreyfus, en hield daarbij een intensief contact met Jean Weidner en Marie-Louise Meunier. Hij hielp een groot aantal Nederlanders de Zwitserse grens over, dit in samenwerking met de inspecteur van politie, A.L. Charroin.

Na ontdekking werd hij op 31 maart 1944 gearresteerd en eerst overgebracht naar het concentratiekamp Compiegne. Van daaruit kwam hij eerst terecht in het concentratiekamp Neuengamme en vervolgens in het gevangenenkamp in Lübeck. Toen de Duitsers op 3 mei hun gevangenen per schip probeerden af te voeren, voerde een eskader Typhoons van de Royal Air Force een aanval op het konvooi uit. In de baai van Lübeck lagen de Thielbek (2.800 gevangenen), de Athen (2.000 gevangenen), de Cap Arcona (6.500 gevangenen) en de Deutschland (geen gevangenen). Tegelijkertijd werd het konvooi vanaf het strand onder vuur genomen door oprukkende tanks van de geallieerden. Bij dat bombardement van de Lübecker Bocht kwamen meer dan 7.500 gevangenen om het leven; Dupont was er een van. Op 20 mei 1950 verleende de Nederlandse regering hem postuum het Verzetskruis. Nicolas Dupont werd in 1979 ook erkend als Rechtvaardige onder de Volkeren.

Over deze rampzalige is uitgebreide informatie te vinden op de sites van Go2war2, van Traces of War en Andere Tijden.