MUIZENEST

Bert Grabsch (Wittenberg, 19 juni 1975) kende als zijn lange loopbaan als profwielrenner (1998-2013) in de reguliere wedstrijden niet al te veel successen. Hij debuteerde bij het bescheiden team Agro-Adler Brandenburg. Nadat hij samen met zijn broer Ralf (die ook profrenner was) hogerop geklommen was naar de Cologne-ploeg, won Grabsch de Hel van het Mergelland. Hiermee bewees de jongeling goed uit de voeten te kunnen op de kasseistroken.

Van 2001 tot en met 2006 vertegenwoordigde hij de kleuren van Phonak. Ondanks enkele kleinere overwinningen, kwamen Grabsch’ mooiste momenten er pas in de nadagen van zijn carrière. In 2007 brak hij in het tricot van T-Mobile helemaal door. De hardrijder eiste de Duitse titel tegen de klok op, en won enkele maanden later de tijdrit in de Ronde van Spanje.Hij deed zeven keer mee aan de Tour de France, waarbij de 81^ste plaats in 2004 verreweg de beste prestatie was. De deelname aan de Giro in 2002, de zes keer dat hij startte in de Vuelta en de talloze deelnames aan de gekende klassiekers gaven gelijkwaardige resultaten. Grabsch was vooral een knecht, een geblokte hardrijder die lang op kop van het peloton kon sleuren en daarbij enorm grote verzetten kon rondtrappen. Er was echter één punt waarop Grabsch zich onderscheidde van de collega-knechten waarmee hij jarenlang over de wegen raasde: Grabsch was op vlakke parcoursen een geducht tijdrijder. Bert Grabsch won in zijn carrière 17 ritten, bijna allemaal tijdritten. Zo won hij de tijdritten in de Vuelta 2007 (zevende etappe) en het Critérium du Dauphiné 2009 (vierde etappe), werd hij vier maal Duits kampioen tijdrijden (2007, 2008, 2009 en 2011) en haalde in 2008 het hoogtepunt in zijn carrière door wereldkampioen tijdrijden te worden. In het Italiaanse Varese ging de Duitser als underdog van start, maar Grabsch iedereen door de gedoodverfde topfavoriet Leipheimer te kloppen. De laatste jaren van zijn loopbaan bracht de Duitser door bij Omega Pharma-Quickstep, waar hij vaak aan de kop van het peloton sleurde in dienst van Mark Cavendish.

Bert Grabsch op kop van het peloton tijdens de Driedaagse van De Panne, 2008

In 2013 beëindigde Bert Grabsch zijn wielerloopbaan omdat hij er niet langer in slaagde een nieuw contract te krijgen. Enkele jaren later maakte Grabsch een switch door te verhuizen naar zijn geboortestreek en in Brandenburg an der Havel een fietsenwinkel over te nemen. De lokale krant Die Märkische Algemeine publiceerde daarover op 9 augustus 2017 onderstaand artikel.

Brandenburger wordt wereldkampioen wielrennen

Hij nam zeven keer deel aan de zwaarste en grootste wielerwedstrijd ter wereld, de Tour de France, en haalde de finish in Parijs. Nu heeft Bert Grabsch een nieuwe mijlpaal bereikt. Hij verhuisde met zijn gezin naar Brandenburg/Havel en werkt daar in een fietsenwinkel. Het is goed mogelijk dat de regenboogtrui binnenkort in fietsenwinkel “Radsport Bertz” in Brandenburg a/d Havel hangt. Want vanaf 1 september gaat Bert Grabsch daar werken. De oud-profwielrenner werd in 2008 wereldkampioen tijdrijden. “De regenboogtrui als symbool van de wereldkampioen hangt in een glazen lijst. Het spreekt voor zich dat ik er altijd graag op terugkijk”, zegt de 42-jarige, voor wie de cirkel rond is na de verhuizing met zijn gezin van Tägerwilen aan de Zwitserse oever van het Bodenmeer naar de Beetzsee in Brandenburg. Want Grabsch komt uit Seegrehna, een district van Lutherstadt Wittenberg, vlakbij de grens met de deelstaat Brandenburg. En er is nog een verwijzing. In 1997, precies 20 jaar geleden, begon hij zijn professionele carrière op de racefiets bij de Agro Adlern Brandenburg. Vier jaar later behoorde Grabsch, die via zijn twee jaar oudere broer Ralf Grabsch bij BSG Chemie Piesteritz in het wielrennen kwam (ook oud-profwielrenner en nu U23-bondscoach) tot de eerste divisie. Hij reed voor het Zwitserse team Phonak, daarna voor T-Mobile, HTC-Highroad en tenslotte tot 2013 in het Belgische team Omega Pharma-Quick Step.

Bert Grabsch nam zeven keer deel aan de Tour de France en nam ook deel aan de Giro d’Italia en de Vuelta in Spanje. “Ik heb alles gezien”, zegt hij. “Ik ben ook bijzonder trots op mijn deelname aan de Olympische Spelen in 2008 en 2012.” Als snelle tijdrijder vocht hij grote duels uit met Jan Ullrich en werd hij ook meerdere keren Duits kampioen in deze speciale discipline. Maar Grabsch was ook getuige van de dopingschandalen. Toen zijn Amerikaanse Phonak-ploegmaat Floyd Landis in 2006 de Tour de France won, werd hij vier dagen later betrapt op dopinggebruik. “Ik heb drie weken voor hem in de wind gewerkt en het tempowerk gedaan”, zegt Bert Grabsch verbitterd. “Ik ben strikt tegen doping.”

Aan de ene kant is het contact met oud-ploeggenoten als Danilo Hondo van Cottbus – nu de Zwitserse bondscoach – of André Greipel van Rostock er nog, aan de andere kant is het allemaal ver weg. “Bij de start van de Tour de France in Düsseldorf, begin juli, zorgde ik voor een reisgezelschap”, meldt Grabsch, die, zoals hij zelf zegt, “een levensbeslissing” nam door naar Brandenburg te verhuizen. Nadat hij een commerciële stage had afgerond, rondde hij dit jaar een marketingstudie af. “Ik heb ook twee jaar als verkoper in een fietsenwinkel in Zwitserland gewerkt”, zegt hij. Op 1 januari 2018 neemt hij de fietsenwinkel over van Ronald Bertz, evenals zijn team. “Ik weet wat ik kan verwachten”, zegt Bert Grabsch, die met zijn gezin – vrouw Susanne en dochters Lea (13) en Amelie (6) – naar de stad aan de Havel verhuisde. De kleine gaat binnenkort naar school. Grabsch blijft natuurlijk op de racefiets stappen, maar rijdt zonder ambities. De wielerafdeling van BSC Süd 05 krijgt er binnenkort een prominent lid bij.