MUIZENEST

Sylvère Jézo (Moustoir-Ac, Morbihan, 10 juli 1913 – Vannes, Morbihan, 19 januari 1976) was een Bretons wielrenner, geboren in een heuvelachtige streek vol rotsachtige heuvels, doorsneden met beekjes en bezaaid met vele megalieten als bewijs van een menselijke aanwezigheid sinds de prehistorie. Een streek die veel renners met klimcapaciteiten heeft voorgebracht, maar Jézo hoorde zeker niet tot de gezelschap. Hij was profwielrenner van 1937 tot en met 1946, steeds bij de Franse ploeg Dilecta-Wolber, maar in die tien jaar behaalde hij slechts één zege en deed hij nooit mee aan de drie grote ronden of de erkende klassiekers. De wielerploeg Dilecta-Wolber reed vanaf 1922 in een blauw-gouden trui mee aan alle koersen. Dilecta was een constructeur van bedrijfsfietsen, die in 1937 het bekende merk JB Louvet opkocht. In de loop der decennia boekte de renners van het team vele successen, maar in de Tour de France droegen ze de truien van nationale of regionale teams. Zo won Gerrit Schulte, die met uitzondering van de oorlogsjaren vanaf 1937 tot 1949 onafgebroken voor Dilecta-Wolter reed en dus ploeggenoot was van Jézo, in 1938 een etappe in de Tour de France. In 1955 hield de ploeg op te bestaan. Toen was Sylvère Jézo inmiddels met wielerpensioen.

In 1945 werd er in het al geheel bevrijde Frankrijk en België al weer volop gekoerst. Dilecta Wolters won dat jaar maar liefst 33 wedstrijden, waarvan maar liefst 31 keer door Belgische renners: Albert Sercu (15x), Joseph Moerenhout (8x), Edgard De Caluwé (3x), Desirée Keteleer (3x) en Prosper Depredomme (2x). De twee andere overwinningen waren van onze Gerrit Schulte en de enige overwinning was van Sylvère Jézo. Die won op 4 september 1945 zijn enige profwedstrijd door de Boucles de l’Aulne-Châteaulin te winnen, een eendaagse koers in het Bretonse departement Finistère. Een koers zonder hoog aha-gevoel, maar eentje die hoog staat aangeschreven. De eerste editie werd in 1931 verreden en men heeft inmiddels een respectabele erelijst, met name in de jaren 1960-2000. In de periode 1939-1944 was de koers niet verreden, dus Jézo won de eerste naoorlogse editie. Het is iets te makkelijk om het dus voor Jézo af te doen als een thuiswedstrijdje, dat hij van zijn medecoureurs mocht winnen. Daar staat tegenover dat zo vlak na de oorlog het deelnemersveld wellicht niet echt indrukwekkend zal zijn geweest.