MUIZENEST

Rob Scholte (Amsterdam, 1 juni 1958)  studeerde van 1977 tot 1982 aan de Gerrit Rietveld Academie. Daarna maakte hij onder meer deel uit van het kunstenaarscollectief W139, waar hij met Sandra Derks in 1982 debuteerde met het ‘meesterwerk’ Rom 87, dat deel uitmaakt van de collectie van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed en in bruikleen is gegeven aan Museum Boijmans Van Beuningen. Het is een reeks in vrije stijl geschilderde variaties op een boek kinder-kleurplaten. Vanaf 1984 verving hij deze stijl door minutieus geschilderde werken die hij exposeerde in de pas opgerichte galerie The Living Room te Amsterdam. In de jaren daarna kregen zijn tentoonstellingen zowel veel lof als veel kritiek. Zijn werken waren onder meer te zien op de documenta (1987) en op de Biënnale van Venetië (1990), waar hij het Nederlandse paviljoen inrichtte. In 1991 kreeg hij de opdracht een 1200 vierkante meter grote wand- en plafondschildering te vervaardigen op het Huis Ten Bosch Resort in Nagasaki, Japan. Op 9 augustus 1995, de dag dat herdacht zou worden dat vijftig jaar eerder in Nagasaki de atoombom viel, zou de opening plaatsvinden van zijn schildering Après nous le déluge, over de voortdurende herhaling van oorlog, maar dat moest worden uitgesteld wegens een aanslag op Scholte. Op 24 november 1994 stapten Rob Scholte en zijn echtgenote Micky Hoogendijk bij de Laurierstraat in Amsterdam in zijn donkerblauwe BMW 525i. Kort daarna ontplofte een handgranaat onder de auto. Bij Rob Scholte moesten beide benen boven de knie worden geamputeerd; Micky Hoogendijk kreeg een miskraam. De dader van de aanslag is nooit gevonden. Een van de theorieën was dat de aanslag was bedoeld voor de advocaat Oscar Hammerstein, die eenzelfde type BMW in dezelfde kleur en met bijna hetzelfde nummerbord had. Andere theorieën hielden verband met het schimmige milieu van kunstenaars, cocaïnedealers en witwaspraktijken waarin Scholte zich indertijd bewoog. De aanslag zou een afstraffing zijn geweest voor gokschulden, cocaïneschulden of niet nagekomen verplichtingen. Scholte zelf beschuldigde aanvankelijk zijn collega-kunstenaars Paul Blanca en Koos Dalstra. De aanslag is nooit opgehelderd. In 2013 opende hij met beperkte middelen een aan hem gewijd museum in het voormalige Hoofdpostkantoor in Den Helder, maar een later conflict tussen de gemeente Den Helder en Scholte eindigde in een financieel drama voor Scholte, die zijn gehele collectie kunstwerken door de gemeente geconfisqueerd en geveild zag worden.

Rob Scholte heeft als methode om beelden uit de massamedia of uit zijn omvangrijke privé-archief in een nieuwe context te plaatsen en ze daarmee een andere betekenis te geven. Zijn assistenten maken de minutieus geschilderde werken naar zijn ontwerp, waarna er de signatuur van Rob Scholte onder wordt gezet. De manier van werken ie in ede zeventiende eeuw zeer gebruikelijk was onder kunstschilders. Een postmoderne werkwijze van Scholte, waarin hij benadrukt dat de samenleving een permanente stroom van beelden te verwerken krijgt. Scholte wil op deze manier kritiek uitoefenen op de manipulatie in de media van deze stortvloed aan beelden. In 2006 vervaardigde hij de zeefdruk Drie Gratiën (oplage 111 exemplaren, 74 bij 84 cm.) met drie Barbie-achtige vrouwen, die het moderne schoonheidsideaal belichamen. De mierzoete kleuren passen helemaal bij dat beeld. Een ervan zit echter in een rolstoel, wat verwijst naar Scholtes toestand maar vooral dat ideaalbeeld direct op losse schroeven zet.