MUIZENEST

Gérard Douffet (1594-1660) was een Zuid-Nederlands schilder van voornamelijk mythologische en religieuze onderwerpen en portretten. Hij groeide op in Luik en volgde schilderlessen bij de Luikse schilder Jean Taulier, daarna in Dinant bij Perpète  en in de jaren 1612-1614 bij niemand minder dan Peter Paul Rubens. Daarna reisde hij naar Italië, wat toen min of meer een verplichting was voor jonge kunstenaars. Hij bezocht er onder andere Venetië en Malta. Douffet kwam er ook erg onder de invloed van Caravaggio. Uit zijn Italiaanse periode is slechts één werk bewaard gebleven, De smidse van Vulcanus uit 1615 dat zich in het Luikse museum bevindt. Hij keerde zeven jaar later terug naar het prinsdom Luik, waar in die periode de schilderkunst ver achterbleef bij de omringende regio’s zoals Antwerpen en de Hollandse Republiek. De Luikse schilder Gerard de Lairesse (1640-1711) vertrok naar de Republiek, de Maastrichtenaar Hendrik de Fromantiou (ca. 1633-na 1693) werkte in Berlijn aan het Brandenburgse hof in Berlijn; de Roermondenaar Jan Frans van Douven (1656-1727) werkte aan het hof in Düsseldorf. Andere schilders zoals Gérard Douffet (1594-1660), Walthère Damery (1614-1678), Bertholet Flémal (1614-1675), Jean-Guillaume Carlier (1638-1675) en Englebert Fisen (1655-1733) bleven in Luik en vormden daar de Luikse School, die zich afzette tegen de barok en zich in hun productie toelegde op religieuze schilderkunst en portretschilderijen, met veel invloed van het naturalisme van Caravaggio. Douffet wordt algemeen gezien als de voorman van deze Luikse School. De meeste opdrachten kwamen van het prinsbisschoppelijk hof en andere adellijke families, en van kloosters en kapittels in de regio.

In 1634 werd Douffet schilder van Ferdinand van Beieren, prins-bisschop van Luik van 1613 tot 1650, en voerde vanaf dat moment talrijke werken uit voor de kerken en kloosters van de stad. De schilder leidde een rustig en arbeidzaam leven tot het jaar 1646, toen hij door de gevechten tussen de twee Luikse milities, de Grignoux en de Chiroux, gedwongen was de stad tijdelijk te verlaten. Zijn schilderij van Cimon en Pero is best opvallend te noemen. Waar bij de andere schilderijen de gevangene in een afgesloten cel zit waar zijn dochter hem heimelijk kan bezoeken, onder toezicht van een bewaker, bevinden vader en dochter zich hier in een soort open gevangenis.