VOOR CLAUDI
Aan het begin van dit jaar plaatste ik een blog vanwege de verjaardag van mijn lief. Dat leverde aardig wat reacties op, waaronder uit de grond van haar hart ‘Zooooooooo mooi!’ van Claudi, die voor ons vooral bekend is vanwege haar eeuwige optimisme, haar humor en volle lach, haar bereidheid altijd voor een ander klaar te staan en de onmetelijke liefde voor haar paarden. We verdenken haar ervan dat ze stiekem het liefst zelf een paard zou zijn geweest. Vandaar dit gedicht, dat hieronder vanwege de betere leesbaarheid nog eens is opgenomen. Prettige verjaardag, Claudi!
Als ik een paard was
Ik wil geen paard zijn,
een paard moet werken en sporen doen pijn.
Een paard moet een bit in zijn mond,
en staat daarna weer in zijn stal tot de ochtendstond.
Een paard poetst nooit zijn tanden,
en aan de teugels hangen soms harde handen.
Een paard moet passen zijwaarts achteruit en vooruit,
en kan de wei of stal soms niet meer uit.
Ik wil een paard zijn,
een paard helpt mensen en dat is fijn.
Een paard doet diensten zonder vragen,
zou zich zelfs een ravijn in wagen.
Een paard mag op wedstrijd met rozetten aan,
en naar het bos met groene bomen gaan.
Ja, ik wil een paard zijn.
MUIZENEST 