MUIZENEST

Januarius Zick (München, 6 februari 1730 – Ehrenbreitstein, 14 november 1797) was een Duitse schilder en architect in de tijd dat de late barok werd vervangen door het vroege classicisme. Hij leerde het vak van frescoschilder van zijn vader Johannes Zick. Ook zijn drie jaar jongere broer kreeg van vader Zick deze opleiding, maar die viel in 1844 op elfjarige leeftijd van de stijger terwijl hij in de abdij van Weingarten ongeschoold werk deed en overleed ter plaatse. Van 1745 tot 1748 voltooide Januarius een stage als metselaar bij Jakob Emele in Schussenried, in het diepe zuiden van Beieren. Daarna ging hij op achttienjarige leeftijd samenwerken met zijn vader, eerst in de residentie van Würzburg en tot het midden van de jaren 1750 aan de fresco’s in kasteel Bruchsal. In 1756 ging Zick voor verdere opleiding naar Parijs, waar hij contacten kreeg met de kunstwereld in Rome, Bazel en Augsburg. In 1760 maakte hij fresco’s in kasteel Engers bij Neuwied, wat hem de functie van hofschilder van het keurvorstendom Trier opleverde. Hij vestigde zich in Ehrenbreitstein, waar hij trouwde met de dochter van de herbergier, Anna Maria Gruber (1745–1811). Het echtpaar kreeg veertien kinderen, waaronder de portret- en landschapsschilder Konrad Zick. Zick kreeg gedurende zijn leven vele belangrijke fresco-opdrachten en altaarstukken voor kloosters en parochiekerken in Opper-Zwaben, het keurvorstendom Trier en het keurvorstendom Mainz. Januarius Zick maakte echter ook olieverfschilderijen en gezien zijn klassieke opleiding is het niet vreemd dat hij ook het klassieke verhaal van ‘Cimon und Pero’ schilderde. Het uit 1794 daterende werk (78 × 156 cm) bevindt zich Germanisches Nationalmuseum in Neurenberg. Net als bij een van de versies van Peter Paul Rubens kijkt een soldaat door een venster en komt zo te weten hoe Cimon toch in leven blijft.