MUIZENEST

Marie-Louise Clementine Meunier werd op 15 februari 1890 in Genas geboren, een dorpje in het departement l’Isere van de regio on Auvergne-Rhône-Alpes, niet al te ver van Lyon. In de Rue de la poste in Annecy had Marie-Louise een winkeltje in souvenirs, garen en band Het uithangbord luidde ‘Au Mimosa’. Jean Weidner benaderde haar met het verzoek haar huis beschikbaar te stellen als aanloophuis voor een vluchtroute. Weidner was een plaatsgenoot van haar; hij had er de textielzaak La Maison du Coupon. Haar huis zou het aanlooppunt worden voor vele Engelandvaarders, die vanuit Genève via Frankrijk en Spanje naar  Engeland wilden gaan. Meunier werd op 7 maart 1944 gearresteerd. Na een tijdje opgesloten te zijn geweest in de gevangenissen van Montluc en Fresnes werd ze gedeporteerd naar Torgau, waar zich een dependance van het concentratiekamp Buchenwald bevond. In het werkkamp werd munitie voor het Duitse leger gefabriceerd. De naam Torgau ging de geschiedenisboeken in als het plaatsje waar de Amerikaanse en Russische troepen elkaar op 25 april 1945 tegenkwamen. Van augustus 1945 tot maart 1947 zou het kamp door de Russen worden gebruikt als Speziallager, als een van de tien interneringskampen waar de Russen naar schatting 160.000 tot 180.000 Duitse gevangenen onderbrachten.

Marie-Louise Meunier werd al op 5 oktober 1944 overgebracht naar Ravensbrück, een concentratiekamp voor vrouwen in de buurt van Fürstenberg-Havel, vijfentachtig kilometer ten noorden van Berlijn. Tussen 1939 en 1945 werden 132.000 vrouwen en kinderen, 20.000 mannen en 1.000 vrouwelijke tieners als gevangene geregistreerd. De gevangenen (Roma, Sinti, politieke gevangenen, verzetsstrijders en Joden) kwamen uit veertig landen. Er werden negenhonderd Nederlandse vrouwen gevangen gehouden, onder wie vijfenzeventig met een Joodse achtergrond. De vrouwen werden ingezet als dwangarbeider. Volgens sommige bronnen zouden in Ravensbrück tussen de 20.000 en 30.000 gevangenen zijn overleden; andere bronnen spreken van ruim 90.000 slachtoffers. Zij kwamen om door executies, honger of ziekte of als gevolg van medische experimenten. Een daarvan was Marie-Louise Meunier, die er op 25 januari 1945 aan de ontberingen overleed.

Op 20 mei 1950 werd haar postuum het Verzetskruis 1940-1945 toegekend ‘wegens onder gevaarvolle omstandigheden betoonde moed, initiatief, volharding, offervaardigheid en toewijding in de gezamenlijke strijd tegen de gemeenschappelijke vijand tot het behoud van de onafhankelijkheid en van de geestelijke vrijheid’.